“Op mijn twaalfde wilde ik al in dat bootje zitten om actie te voeren”, vertelt Joeri Thijs (36) met een fiere glimlach. Al vijftien jaar werkt hij voor Greenpeace, hij is er woordvoerder en zet zijn leven in het teken van onze planeet. Hij deelt zijn auto, eet geen vlees en reist vooral dichtbij. “Zelf zie ik het niet als opofferingen, ik doe dingen gewoon anders.”
Joeri Thijs bij de fietsenstalling in het station van zijn thuisstad Gent. (Foto: Yngwie Scheerlinck)
Het gezicht van Greenpeace worden, dat had Joeri Thijs nooit verwacht. “Ik heb daar nooit bij stilgestaan”, vertelt hij relaxt. “Ik wilde gewoon mijn steentje bijdragen en ben gewoon mijn job blijven doen.” Vandaag staat klimaat hoog op de agenda en de beeldbuis zijn van zo een organisatie brengt een grote verantwoordelijkheid met zich mee. “Het is een grote eer, ik neem die taak zeker niet licht op en wil die dan ook goed doen, wat wel druk met zich meebrengt, zeker op mijn privéleven. Soms zeg ik zelf al lachend dat ik beter tramchauffeur zou zijn, dan kan ik na het werk mijn hoofd leegmaken.”
De klik
“Op mijn twaalfde wilde ik al in dat bootje zitten om actie te voeren”, vertelt Joeri fier. Vandaag is dat voor hem helemaal anders, als fulltime papa en woordvoerder van Greenpeace is er minder tijd over om actief mee actie te voeren. “In het begin was mijn agenda nog zeer flexibel want ik had nog geen kinderen en werkte deeltijds, nu gaat dat niet meer.” In 2012 kreeg hij wel de kans om als woordvoerder met Greenpeace mee te gaan naar de Noordpool. “Daar zie je waar je elke dag mee bezig bent op papier en dat heeft echt een diepe indruk op mij nagelaten. Maar ik heb niet enkel bij Greenpeace actie gevoerd, mijn eerste keer dat ik met de politie in aanraking kwam was bij een actie samen met een vriend aan de McDonald’s in Diest. We hadden beslist om flyers te maken en die daar uit te delen. De dag erop is de politie mijn vriend komen arresteren op school.”
“Ik heb een soort gebetenheid om de wereld mee te helpen vormen en die is geïnspireerd door Greenpeace”, meent Joeri. “Ik behoor tot de generatie die is opgegroeid met beelden van de Greenpeacebootjes onder de nucleaire afvalvaten.” Een groot deel van zijn jeugd speelde zich af op de boerderij van zijn grootouders, dat heeft ongetwijfeld zijn passie voor de natuur vorm gegeven, maar de echte klik naar een groenere levensstijl maakte hij door zijn muziekstijl. “Op mijn dertiende ben ik in contact gekomen met Straight edge, een subcultuur uit Amerika waarbij het draait om bewust omgaan met dingen. Op die manier groeide mijn interesse voor Animal Rights en ben ik zo op mijn veertiende vegetariër geworden.”
2040, dan moet mijn zoon nog aan zijn leven beginnenJoeri Thijs
Veel mensen maken een extra klik bij de geboorte van hun kinderen, de toekomst komt dan plots veel dichterbij. Joeri bevestigt dat volledig: “Als je kinderen hebt, wordt alles veel tastbaarder. 2030, dat leek vroeger science-fiction, maar als we het nu hebben over de impact van klimaatverandering die in 2040 al hard kan toeslaan, denk je: 2040, dan is mijn oudste zoon 30 jaar, dan moet die nog aan zijn leven beginnen.”
Live and let live
Hij zou nooit iemand met de vinger wijzen zegt hij overtuigd, ‘Live and let live’ is dan ook zijn moto. “Ik leg soms voor mezelf radicale keuzes op, maar ik heb me altijd voorgenomen om dat nooit op te leggen aan anderen. Je merkt vaak dat het net in de omgekeerde richting is, mensen voelen zich met de vinger gewezen omdat ik die keuzes maak, zo hou ik hen onbewust een spiegel voor.”
“Als je een relatie hebt of samen bent met vrienden, dan botst dat soms. Zou mijn vrouw vaker met het vliegtuig naar de zon willen gaan? Ja, en dat zorgt af en toe voor de nodige spanningen. Zelf zie ik het niet als opofferingen, want het is niet dat we het moeten laten, ik doe dingen gewoon anders.”
Hoop
Ik heb mij nog nooit zo hoopvol gevoeld als de voorbije twee wekenJoeri ThijsDe laatste weken ziet het er positief uit voor onze planeet en dus ook voor Greenpeace, overal komen studenten op straat. “Ik heb mij nog nooit zo hoopvol en geëmotioneerd gevoeld als de voorbije twee weken en dat komt door de klimaatspijbelaars,” vertelt Joeri glunderend. Een job bij Greenpeace is niet altijd evident omdat ze vaak met ontmoedigende feiten worden geconfronteerd. “De jeugd zien beseffen dat de tijd dringt, dat geeft ongelooflijk veel hoop en dat zie je ook bij wetenschappers. Op deze manier geven jullie ons energie om onze job te blijven doen en zo wordt ze ook makkelijker. Als we nu met politici praten is de setting al helemaal anders dan een jaar geleden. Dat is ongetwijfeld mijn mooiste ervaring in mijn vijftien jaar bij Greenpeace.”
De auteur
