“Als ik in mijn lucifermuseum kom, ben ik gelukkig”

RAYOND MET ZIJN ENIGE AANSTEEKPOTJE DAT HIJ WÉL GEBRUIKT. DE REST WORDT VEILIG OPGEBORGEN IN ZIJN VITRINEKASTEN. Foto: Eline Rijpers

RAYOND MET ZIJN ENIGE AANSTEEKPOTJE DAT HIJ WÉL GEBRUIKT. DE REST WORDT VEILIG OPGEBORGEN IN ZIJN VITRINEKASTEN. Foto: Eline Rijpers

 

Foto: Eline Rijpers

De vijfenzestigjarige Raymond is speciaal met zijn vrouw verhuist om in zijn tuin een lucifermuseum te kunnen bouwen. Al een dikke tien jaar is hij gebeten door zijn lucifers en alles wat er rond komt kijken. Hij zit momenteel aan een miljoen stuks. “Voor de verhuis is mijn verzameling geschat op een zestienduizend euro”, vertelt Raymond trots. In de zomer werkt hij in de tuin maar eens de koude opkomt, is hij nergens anders dan in zijn museum.

[jetpack-related-posts]