Slechts 49 van de 285 Vlaamse gemeenten hebben een vrouw als burgemeester gekozen. Het blijft afwachten of al deze burgermoeders hun functie zullen opnemen. We spraken met drie burgemeesters.
Ria Beeusaert-Pattyn (62) werd voor de vijfde keer op rij (opnieuw) burgemeester van Lichtervelde. Sinds 2001 leidt ze de gemeente, waarmee ze de langstzittende vrouwelijke burgemeester van België is.
Ze rolde in de politiek in 1988, toen de toenmalige burgemeester haar en haar man uitnodigde om lid te worden van de lokale CD&V (toen nog CVP). “We gingen er allebei op in. Mijn man werd penningmeester en ik politiek actief binnen de partij; dat jaar stond ik voor het eerst op de lijst”, vertelt Ria. Het begin was bescheiden: “Ik was niet rechtstreeks verkozen. Ik haalde slechts 853 stemmen”, lacht ze.
Zes jaar later stond ze opnieuw op de lijst, dit keer met meer succes. Ze mocht zetelen in de gemeenteraad, maar sloeg dat aanbod af. “Omdat ik werkte bij de pensioendienst van de gemeente, kon ik mijn mandaat niet opnemen. Je kunt geen meester en knecht tegelijk zijn”, legt ze uit.
In 2000 twijfelde ze of ze zich opnieuw kandidaat zou stellen, maar de toenmalige burgemeester overtuigde haar om toch deel te nemen. Ze eindigde als derde in de lijst met voorkeurstemmen. Toen de burgemeester een mandaat in de provincieraad kon opnemen, kreeg Ria de vraag om het burgemeesterschap over te nemen. “Het was een heel moeilijke keuze”, vertelt ze. Ze wilde haar vaste baan bij de gemeente niet zomaar opgeven voor een mogelijk tijdelijke rol. “Ik vond het ook vreemd dat mijn collega’s ineens mijn medewerkers zouden worden.” Na aanmoediging van de mensen rondom haar besloot ze de uitdaging aan te gaan.
Als 38-jarige vrouwelijke burgemeester was in het begin niet altijd gemakkelijk. “Als mijn man en ik ergens binnenkwamen, gingen mensen ervan uit dat hij de burgemeester was. Dat leidde vaak tot grappige situaties”, zegt Ria met een glimlach. Toch zette ze haar stempel als vrouwelijke leider.
Een vrouwelijk accent
Zo veranderde ze de vergadermomenten van het schepencollege. “Die vonden vaak ‘s avonds laat plaats. Dat betekende lange werkdagen en weinig tijd met het gezin. Door de vergaderingen naar maandagmiddag te verplaatsen, kregen de schepenen meer tijd voor hun familie.”
Tijdens haar lange carrière zag Ria het aantal vrouwen in de politiek gestaag toenemen, maar ze benadrukt dat er nog altijd werk aan de winkel is. “We hebben vrouwen nodig die niet alleen hun eigen leven willen veranderen, maar ook onze maatschappij”, stelt ze.
Ria gelooft dat vrouwen een unieke bijdrage leveren aan de politiek. “Wij brengen vaak een andere energie: empathie en bemiddeling. Het is geen kwestie van beter of slechter, maar wel van evenwicht.” Ria gelooft dat een combinatie van beide mannen en vrouwen leidt tot betere beslissingen en een meer diverse aanpak van problemen.
Toch ziet ze dat veel vrouwen aarzelen om de stap naar de politiek te zetten. Dat vindt ze jammer: “De politiek heeft vrouwelijke leiders nodig, maar we moeten ook leren om zelf naar voren te stappen.” Ze moedigt vrouwen aan om hun stem te laten horen en barrières te doorbreken. “Mannen zeggen sneller: ‘Ik ben kandidaat.’ Vrouwen moeten leren dat ook te doen. Ambitie is niets om je voor te schamen.” Ze waardeert de steun die partners tegenwoordig bieden: “Ik zie jonge vrouwen in de politiek, gesteund door hun partner. Dat maakt me trots.”
“Dit ambtstermijn is mijn laatste”
Na meer dan twee decennia in dienst van Lichtervelde hangt Ria eind deze legislatuur haar politieke mantel aan de kapstok. “Het burgemeesterschap vraagt veel: je bent zeven dagen per week in de weer. Dat weegt door.” besluit ze.
[jetpack-related-posts]