We gaan even honderd jaar terug in de tijd, naar 9 augustus 1925. We bevinden ons in India, midden in een intensieve fase van de strijd tegen de Britse koloniale overheersing. Op deze dag vond in het dorp Kakori de Kakori-treinroof plaats. Het was een klein maar betekenisvol stukje vergeten geschiedenis van de Indiase onafhankelijkheidsstrijd tegen het Britse rijk. Ervaar hieronder de treinroof van dichtbij.
Deze daad behoudt haar actuele betekenis als voorbeeld voor moed, verbondenheid en interreligieuze eenheid, juist in tijden waarin deze waarden onder druk staan, zoals nu in Gaza waar mensen worden onderdrukt door Israëlische troepen. De Kakori-treinroof bracht in India een nieuwe golf van revolutionair bewustzijn teweeg. In het hele land volgden protesten tegen het vonnis van de rechtbank, en de betrokken revolutionairen kregen een bijna mythische heldenstatus. Het was een keerpunt in de onafhankelijkheidsbeweging, waarbij steeds meer jonge Indiërs zich afkeerden van het geweldloze pad van Gandhi en kozen voor radicalere middelen.
Toch is deze gebeurtenis relatief onderbelicht gebleven. In de geschiedenis over de relatie tussen India en het Britse rijk ligt de nadruk vaak op Gandhi en zijn geweldloze verzet. Gandhi, een Indiase jurist, politiek leider en sociaal hervormer, groeide tijdens de dekolonisatie uit tot nationaal en spiritueel leider van India. Zijn prominente rol in de wereldgeschiedenis zorgt er echter voor dat gewapende acties, zoals de Kakori-treinroof, vaak naar de achtergrond verdwijnen en in het Westen zelden worden genoemd in overzichtswerken over kolonisatie.
De scènes
Voor mijn eerste scène heb ik ervoor gekozen om de daadwerkelijke treinroof na te bootsen, omdat dit het meest voor de hand lag. Daarbij heb ik gewerkt met aanklikbare personages/voorwerpen, zodat de gebruiker zelf kan bepalen welke informatie zij willen lezen door op voorwerpen of personages te klikken. Ik vind het esthetisch veel aantrekkelijker om op deze manier informatie te geven, in plaats van overal borden te plaatsen met lange teksten. Bovendien kun je zo veel gerichter en duidelijker uitleg bieden bij specifieke voorwerpen of personen. Het kostte wel de nodige programmeerarbeid, maar uiteindelijk heb ik alles weten te realiseren.
Voor mijn tweede scène heb ik een cel nagebootst, omdat dit logisch aansloot bij het verhaal: bijna alle veroordeelden belandden immers in de gevangenis. Deze setting bood bovendien de mogelijkheid om opnieuw veel relevante informatie te verwerken, passend bij de sfeer en context van het verhaal.
De research
Ik ben me intensief gaan verdiepen in dit onderwerp en heb zo het grootste deel van mijn research gedaan. Dat was niet altijd eenvoudig, omdat ik veel organisaties en groepen nog niet kende en daar dus ook achtergrondinformatie over moest opzoeken. Na grondig zoeken viel alles echter steeds meer op zijn plaats, waardoor ik er een samenhangend en interessant verhaal én een boeiende VR-wereld van kon maken.
[jetpack-related-posts]