Jan Roegiers Foto: Marie Michaux
Koffiebars: ze schieten de laatste jaren als paddenstoelen uit de grond. Ze lijken het perfecte plan B voor mensen die plots wat anders willen in het leven. Ook Jan Roegiers (50) besloot na een carrière van 20 jaar het Vlaams parlement in te ruilen voor een eigen zaak. Met FranzGustav is Gent nog een koffie- en brunchbar rijker.
Wanneer Jan Roegiers zijn koffiebar rond 10u binnenstapt, kan hij het niet laten om bij zijn personeel te controleren of alles vlotjes verloopt. Er heerst een gezellige drukte, maar zijn gezicht straalt een zekere ernst uit. “In mijn geval is dit wel een grotere verantwoordelijkheid dan de politiek. De dag dat er minder volk naar hier komt, is een dag van zorgen en denk je meteen: “Oh shit, ik hoop dat het morgen niet zo is!” Dit is een klein bedrijfje leiden, terwijl je in de politiek deel uitmaakt van een heel groot bedrijf waar je slechts een enkele schakel bent.” Dat Roegiers zo een 25 jaar geleden in de politiek is terecht gekomen, berust op louter toeval. “In ’88 waren er gemeenteraadsverkiezingen en de lokale lijst was nog op zoek naar kandidaten. Ze kwamen bij mijn moeder op bezoek om aan haar te vragen of ze wilde deelnemen. Zij zei onmiddellijk: “Neen, ik ga dat niet doen, maar hier loopt wel iemand rond die geïnteresseerd is in de politiek.”” Dat hij nu een brunchbar runt, is altijd al zijn droom geweest maar was nooit vanzelfsprekend. Als de beslissing om te stoppen met de politiek zich niet had opgedrongen, zat hij waarschijnlijk nog steeds in het Vlaams parlement. “De akeligste periode voor politici is de lijstvorming. Mijn partij gaf mij een moeilijk verkiesbare plaats omdat ze iemand anders naar voor wilde schuiven. Ik had uiteindelijk een goed resultaat maar raakte niet herverkozen. Ik heb altijd gedroomd van een eigen koffiebar, kreeg de kans om dit gebouw te kopen.”
Dat ik niet herverkozen werd, heeft mijn relatie parten gespeeld.
Switch
De carrièreswitch die Roegiers achter de rug heeft, verliep niet zonder slag of stoot. Zijn relatie moest er onder andere aan geloven. “Het feit dat ik niet herverkozen werd, heeft een zware impact gehad op mijn relatie. We verschilden enorm qua persoonlijke ambities en daarop is mijn relatie dan ook stuk gelopen. Ik zou oneerlijk zijn moest ik zeggen dat dat de enige reden was, maar het heeft ongetwijfeld meegespeeld.” Een ambitieuze man is hij wel. “De laatste 7 jaar dat ik in het parlement zat, ben ik begonnen aan mijn koksopleiding in het avondonderwijs. Je hoop dat je daar nooit op hoeft terug te vallen, maar ik ben blij dat ik het gedaan heb.” Dit toont ook aan dat Roegiers een clever man is die iets achter de hand wilde hebben. Hij besefte maar al te goed dat het een tijdelijke opdracht was. “Er zijn altijd opnieuw verkiezingen en ooit stopt het voor jou. Zoiets komt altijd te vroeg en ongelegen.” Dat de ommezwaai een gemis met zich meebrengt is logisch. Toch is er ook geen gebrek aan zaken die hij liever voor altijd de rug toekeert. “Wat ik het minst mis is het haantjesgedrag en het much ado about nothing gevoel. Politici leven en werken letterlijk onder een glazen stolp. Ik heb er zelf deel van uitgemaakt dus ik verwijt het hen niet, maar je verliest vaak de voeling met de werkelijkheid omdat je gewoon met 124 kippen in een hok bezig bent met hetzelfde ding.”
Jan Roegiers Foto: Marie Michaux
FranzGustav
Roegiers’ koffiebar is geïnspireerd op de hippe Berlijnse en Italiaanse lunchbars. Huiselijke, warme sfeer en een uniek concept. Om zich te onderscheiden van de anderen, creërde hij een plek waar brunchen mogelijk is all day long. “Waar deze stad nood aan had, was een plek voor mensen die volgens een ander bioritme leven. Als mensen om half twaalf opstaan, hebben die geen zin in een biefsteak met friet. En zo kwam ik op het idee om een koffiebar te beginnen waar je heel de dag kan brunchen.” Hij wil ook een belangrijke rol spelen in de buurt. De bar heeft als doel
Mensen die om half twaalf opstaan, hebben geen zin in een biefsteak met friet.een ontmoetingsplek te zijn voor bewoners uit de buurt. “Mensen samen brengen, een degelijke koffie aanbieden en daar dan wat centen aan verdienen, dat is wat ik wil doen.” Toen hij de eed aflegde in het parlement voelde hij zich even Alice in Wonderland, maar de opening van de brunchbar wist dat gevoel te evenaren. “De opening was een wow-moment. Ik was toen 48 jaar en dan sta je op een andere manier in het leven. Ik ben ontzettend fier dat het mij gelukt is om in een relatief korte periode dit helemaal op te bouwen.”
De auteur
