Guido Cosyn (59) is trots op zijn diploma industrieel ingenieur. Maar toch nam hij na zijn studies de kruidenierszaak van zijn ouders over. Tot op vandaag baat hij de winkel nog steeds met hart en ziel uit, samen met zijn vrouw Cecile.
Drie keer per week staat Guido Cosyn vroeg op om groenten en fruit te kopen op de vroegmarkt. Daarna doet hij zijn ronde om boodschappen bij zijn klanten thuis te brengen. In de namiddag staat hij samen met zijn vrouw Cecile in hun kruidenierszaak. Toch was het lang niet vanzelfsprekend dat Cosyn de winkel van zijn ouders zou overnemen: “Ik zat in mijn derde jaar industrieel ingenieur toen we op een zaterdagavond bij vrienden waren. Ik zei tegen hen dat ik dat nog wel wilde doen, de winkel overnemen. Terwijl we terug naar huis reden, zei Cecile dat ze dat eigenlijk ook wel wilde. Toen was het beslist.” De voorwaarde om de winkel over te nemen was zijn diploma halen: “Ik wist dan waarom ik studeerde, want eigenlijk wou ik helemaal geen industrieel ingenieur worden.”
Guido Cosyn: “Ik heb tussendoor veel twijfels gehad.” (Foto: Emilie Van Nieuwenborgh)
Beste leerling
De keuze van Cosyn is best opmerkelijk omdat hij jarenlang de beste leerling was van de klas voor wetenschapsvakken. De keuze voor industrieel ingenieur was dan ook snel gemaakt. “Ik had toen geen ambitie om iets speciaals te doen. Wiskunde was een van mijn betere vakken, dus heb ik besloten om dat te studeren aan de universiteit.” Vandaag heeft hij geen seconde spijt van zijn keuze, zelfs niet op de momenten waarop hij twijfelde of het wel allemaal ging blijven duren, vult Cosyn nog aan. “Ingenieur worden brengt een grote waaier aan keuzemogelijkheden met zich mee. Je kan beginnen met funderingen, wegen, constructie… Maar waar geraak je dan? In welk bedrijf? Ik weet dat ik veel minder gelukkig zou zijn dan nu. Ik zou niet zo graag naar mijn werk geweest zijn.”
“Ik vind vijftien uren werken per dag niet lastig. Mijn eindwerk maken kostte me veel meer moeite” Guido Cosyn
In de kruidenierszaak is Cosyn al zijn hele leven thuis: “Toen ik klein was, vulde ik eerst de broodsuiker aan en hielp op woensdagnamiddag mee de grote leveringen binnen te halen. De winkel en het huis waren twee verschillende werelden. De garage lag tussen het huis en de winkel in en dat was dan de ideale speelplaats. Als klein kindje was ik in de winkel een beetje een aantrekkingspunt: zo’n klein mannetje. Ik geef toe, ik ben verwend geworden!”, lacht hij.
Wiskundebijles
De overname van de winkel voelde voor Guido Cosyn als een echte bevrijding: “De winkel overnemen gaf me adem. Ik vind vijftien uren per dag werken niet lastig. Mijn eindwerk maken kostte me veel meer moeite.” Cecile kwam toen ook als jonge vrouw mee in de winkel staan: “De mensen kwamen uit nieuwsgierigheid naar de winkel voor haar. Ik rapporteerde de eerste weken aan mijn vader over de ontvangsten en hij kon dat niet geloven. Het is fantastisch leuk natuurlijk om het beter te doen dan de generatie voor jou.”
“Ik heb geen seconde spijt van mijn keuze. Zelfs niet op de momenten waarop ik twijfelde of het wel allemaal ging blijven duren” Guido Cosyn
Of er nog momenten zijn waarop hij zich afvraagt hoe zijn ouders iets zouden aanpakken? “Neen, maar ik weet nog heel veel van wat mijn vader gezegd heeft en herhaal nog dikwijls zijn woorden.” Ook vandaag gebruikt Cosyn nog elke dag zaken die hij in zijn opleiding heeft geleerd. “Ik geef zelfs bijles aan studenten. Ik heb ooit eens een meisje uit Sint-Bavo een beetje geholpen met scheikunde. Ze is uiteindelijk nog master in de chemie geworden en later doctor.” Het hoofdrekenen gebruikt hij ook nog dagelijks in de winkel, maar daar moet je geen ingenieur voor zijn, benadrukt Cosyn.
“Ik heb tussendoor veel twijfels gehad. Ik mag niet zeggen dat het allemaal rozengeur en maneschijn was” zegt Cosyn. Mocht hij zijn leven nog eens opnieuw overdoen zou hij het niet anders aanpakken: “Alles wat ik gedaan heb, daar heb ik over nagedacht. Op dat moment weet je maar wat je weet. Ik zou zonder twijfel alles hetzelfde doen.”
De auteur
