Ik heb papieren bloemen gekocht om ze later op het kerkhof te plaatsen. Aardige blaadjes. Ze kraken als ik ze streel. Voel even. Ze zijn niet zo zacht als echte bloemen. Fijn en kleurrijk zullen ze nooit zijn. Ze zijn mooi.
Zouden mijn grootvaders weten dat er valse bloemen op hun marmeren graven staan? Misschien vinden ze de echte leuker. Misschien houden ze, net zoals ik, van deze bloemen die langer leven.
Er zijn duizenden redenen waarom valse bloemen op het kerkhof gezet worden. Duurzaamheid boven het mooie. In onze familie is dat tenslotte al jaren traditie.
Een mens verkreukelt en herstelt voortdurend in zijn leven. Als papieren bloemen. Ze worden, net zoals mama ze vroeger maakte met crêpepapier aan zee, aangetast en geboetseerd naar een nieuwe bloem. Iedere plooi en vouw die je krijgt in je leven, maakt een sterker mens van je. Dat geloof ik graag. Mijn grootvaders hebben veel plooien en vouwen gekregen en werden zo de prachtige mensen die ze waren.
Bij de start van november heb ik valse bloemen op het kerkhof gezet. Ze ritselen mee met de wind en doorstaan het heftige herfstweer. Ze zullen nooit zo zacht, fijn of kleurrijk zijn, maar gaan een papieren leven mee.
De auteur
