“Mensen die niet met ecologie bezig zijn, schrikken me af”

Febe Vermeulen voor haar huis (foto: Fien Borgions)

 

De laatste jaren is er in de brede bevolking een duidelijk toenemend milieubewustzijn. Mensen sorteren hun afval beter dan ooit, verplaatsen zich doordachter en zijn zich meer en meer bewust van hun ecologische voetafdruk. Voor sommigen is dat bewustzijn echter méér dan een aandachtspunt. Zo ook voor Febe Vermeulen (22). Voor haar is ecologie een constant thema dat centraal staat in haar dagelijks handelen. 

Febes passie bepaalt veel in haar leven, al is dat niet altijd even bewust. Haar vrienden zijn vaak mensen met wie ze makkelijk over ecologie kan praten. Niet dat ze die uitdrukkelijk daarom selecteerde, maar een gemeenschappelijke interesse helpt om een klik te maken. “Als ik mensen tegenkom die totaal niet met ecologie bezig zijn, kan dit me afschrikken. Het is niet dat mensen niet tof kunnen zijn naast hun ecologische overtuigingen, maar zoveel aspecten in mijn leven worden hierdoor getint. Dit maakt het moeilijk om met zulke mensen om te gaan.”

Die vriendschappen hielpen ook toen ze besloot vegetariër te worden. Het maakte alles makkelijker om vol te houden. Het verbeterde de vriendschapsband zelfs, zegt Febe. Maar met andere mensen ligt dat soms moeilijker. Zo bijvoorbeeld ook bij de scouts, waar de groep veel vleeseters telt. Dat stelt zo zijn problemen. “Het is niet aangenaam om telkens te zeggen dat je niet mee kan eten. Het voelt alsof je wat tegen de stroom moet zwemmen. Dat klinkt wat dramatisch, maar je voelt je toch telkens wat ambetant.“ En dus gebeurt het meestal dat, wanneer er onder die groep eten wordt besteld, Febe niet mee doet. Puur omdat het voor haar niet zo makkelijk is. 

Door vegetariër te zijn, groeide ook haar interesse in eten en koken. Ingrediënten kiest ze enkel als die verpakkingsvrij zijn. “Ik maakte soms mijn eigen wraps, wat uren in beslag kon nemen. Nu werk ik ook ergens waar ik zelf moet koken. Op die manier was ecologie een drijfveer voor iets wat nu zijn eigen leven is beginnen leiden.”

Fast fashion

Ook bij Febes kledij is ecologie een alomtegenwoordig aandachtspunt. “Ik shop bijna niet meer, tenzij ik eerst door een héél lang proces ga.” En dus wil ze zeker zijn dat wat ze nieuw koopt, van de juiste winkel komt. “Af en toe koop ik ook tweedehands, en soms maak ik zelf mijn eigen kleren.” Fast fashion mijdt ze bewust. Voor Febe gaat het automatisch gepaard met een bewustzijn van haar impact op de samenleving. “Als ik iemand tegenkom die een mooie broek aan heeft, vind ik het natuurlijk wel spijtig dat ik die broek nooit zal hebben, gewoon omdat het van een fast fashion winkel komt.” 

Ik wil aan mensen laten zien dat je geen rare kwibus moet zijn die in één of andere hut woont, om met ecologie bezig te zijn.

Febe Vermeulen

Impact 

Met haar ecologisch bewustzijn, hoopt Febe ook op een grotere schaal een verschil te maken. “Ik wil aan mensen laten zien dat je geen rare kwibus moet zijn die in één of andere hut woont, om met ecologie bezig te zijn. Ik wil tonen dat het allemaal kan.” En dus is ze zelf ook dankbaar voor de mensen die voor haar een verschil maken. Omgaan met contacten die haar zélf laten inzien hoe je met ecologie bezig kan zijn, vindt Febe enorm leerrijk. Al heeft ze haar bedenkingen bij sommige extremen. “Veel activisten of mensen die enorm veel met ecologie bezig zijn, gaan er soms zó extreem in, of komen zo polariserend over, dat ik juist niet zo wil worden. Ik heb het gevoel dat zulke mensen heel out-of-touch zijn met hoe mensen daadwerkelijk leven.” 

Toch ziet ze zichzelf ook wel wat als een pusher, en brengt ze ecologie in het leven van de mensen rond haar. “Natuurlijk is het wel logisch dat als ik vegetariër word, mijn familie ook vaker vegetarisch kookt.” Van thuis heeft ze het alvast niet meegekregen. Ze heeft vooral veel zelf opgezocht. “Ik ben zelf gewoon iemand die het een leuke uitdaging vindt om telkens nieuwe dingen te ontdekken. Dat begint dan met iets kleins, bijvoorbeeld vegetarisch worden, en dat breidt dan uit naar iets groter. Ik stel me gewoon telkens de vraag hoe ik meer en meer impact zou kunnen hebben op de wereld.”