“Ik word emotioneel en gefrustreerd als ik me te hard focus op hoe slecht ons land omgaat met de klimaatproblematiek”, zegt Anneleen De Witte. Ze is 28 jaar en al 2 jaar trotse zaakvoerder van Kabas, de eerste verpakkingsvrije winkel in Mechelen. Sinds haar studententijd is ze langzaam in een milieubewuste manier van leven gerold. “Ik haal er voldoening uit dat ik mijn eigen steentje kan bijdragen, maar bepaalde keuzes maken is niet altijd makkelijk.”
Bea Johnson schreef in 2013 het boek Zero Waste Home. “Zij is mijn grote voorbeeld, het lijkt alsof we dezelfde stappen doorlopen alleen op een ander moment”, zegt Anneleen De Witte. Dankzij het boek is ze veel milieubewuster . “Ik denk bijvoorbeeld meer na bij de kleren die ik koop en de manier waarop ik ze was. Als je kleding met polyester wast komt er microplastic in het water terecht, daar maak ik mij dan zorgen over.” Zich zorgen maken doet De Witte snel. “Als ik nadenk over hoe het gaat met de wereld word ik heel gefrustreerd en emotioneel. Ik probeer dat dan ook te vermijden, want het heeft geen zin om zo rond te lopen”, geeft ze toe. Ze probeert zich te focussen op de positieve dingen in haar leven: de Kabas en hoe ze op die manier een steentje kan bijdragen. “Ik haal veel voldoening uit de winkel al wil ik wel nog groeien naar de toekomst toe. Ik had een ideaalbeeld in mijn hoofd toen we begonnen en ik heb dat nog niet bereikt.”
De grootouders van De Witte hadden ook een winkel, ze kan nu in hun voetsporen treden op haar manier. Ze heeft met haar eigen ogen gezien wat een winkel hebben betekent en wat het doet met een mens. “Het werk is vaak zwaarder dan je denkt. Het is belangrijk dat je jouw lichaam goed verzorgt, anders hou je het niet vol. Ik ben daarom veel met yoga bezig, het houdt mijn lichaam soepel en brengt me rust. Op die manier wil ik het beter doen dan mijn grootouders.”
“Mijn vriendinnen zien een klein Anneleentje op hun schouders zitten die zegt wat goed is en wat niet”Anneleen De Witte
“Ik besloot tijdens mijn studententijd om vegetariër te worden”, zegt De Witte. “Maar dat vonden mij ouders geen goede keuze. Ze waren wel bezig met gezonde en biologische voeding maar anderzijds waren het twee fervente vleeseters.” Ze is vlees moeten blijven eten zolang ze nog thuis woonde. De Witte studeerde interieurarchitectuur en is onmiddellijk na haar studie aan de slag kunnen gaan bij een bedrijf dat veel bezig was met duurzaam bouwen. Het heeft haar ogen geopend en ze is haar leven beginnen aanpassen. Nu, tien jaar later is De Witte niet enkel vegetariër maar is milieubewustzijn de kern van haar dagelijks leven. Zo gaat ze deze zomer met de trein naar China in plaats van met het vliegtuig. “Vliegen zonder schuldgevoel, kan ik niet meer, maar ik moet toegeven dat ik tijdens het jaarlijks reisje met mijn vriendinnen wel zonder zagen en klagen op het vliegtuig stap.” De vriendinnen van De Witte staan op een andere manier in het leven. Ze zijn minder bezig met het milieu en klimaat. Al oefent De witte onbewust wel een invloed uit op haar vrienden. “Ze zien een klein Anneleentje op hun schouder zitten die zegt wat mag en wat niet”, lacht ze. “Ik ben ergens wel blij dat ik hen soms aanzet tot goede dingen, maar soms hebben ze het gevoel dat ik hen tegen houd in dingen en die persoon wil ik niet zijn.”
“Je kinderen een bepaalde manier van leven opleggen is nooit een goed idee. Dat leidt alleen maar tot rebellie”Anneleen De Witte
Met haar vriend deelt ze de milieubewuste manier van leven wel. “Hij is er mee opgegroeid. Zijn gezin is er altijd veel mee bezig geweest. Nu versterken we elkaar op dat vlak.” Haar eigen kinderen wil De Witte niks opleggen. Ze denkt dat het enkel maar kan leiden tot rebellie. “Ze zullen er wel mee in aanraking komen natuurlijk, maar ik ga hen tot niets verplichten.” Aan die kindjes gaat De Witte nog niet onmiddellijk beginnen. “Momenteel kruipt al mijn tijd en energie in de Kabas.”
De auteur
