Zeven jaar beroepsmilitair en uiteindelijk toch beslissen master in de animatie te studeren. Een niet alledaagse keuze, maar voor Dave Willems de realiteit. “Ik had het gevoel dat ik gecreëerd werd, ik kreeg een enorme angst om iemand te worden die ik niet wilde zijn.”
“Na lang piekeren, besloot ik uit het leger te stappen”
Dave Willems kan je niet vergelijken met een rasechte beroepsmilitair. “Ik was te zachtaardig en had veel angsten in het leger. De manier van gezagvoering was iets waar ik niet mee overweg kon.” Nochtans speelde hij als kind vaak soldaatje en bouwde hij een modelbouw uit de Tweede Wereldoorlog. “In de burgerschool, waar ik op school zat, hoorde ik allemaal spannende verhalen van militairen die daar hun opleiding genoten. Een jaar later zat ik zelf in het leger, het zat dus toch in mij.”
“In het leger was het groepsgevoel enorm aanwezig, wat zijn voordelen heeft. Zo hadden we de gewoonte vragen te stelen van toetsen. Doordat iedereen hieraan meedeed, ging ook niemand klikken. Dat was soms wel handig”, lacht hij.
Onzekere toekomst
“Het voelde als thuiskomen en zeggen dat je weggaat van je partner. Je weet dat de reactie in eerste instantie niet positief zal zijn”Dave Willems
Na lang piekeren, besloot hij uit het leger te stappen. “Mijn vroegere passie speelde op een gegeven moment weer in mijn hoofd en ik was ervan overtuigd dat ik iets in de artistieke sector wou doen. Toen besefte ik ook dat ik mijn vaste job, want ik werd betaald in het leger, moest opgeven om een onzekere toekomst tegemoet te gaan. Het voelde alsof ik gecreëerd werd en dat ik in een richting geplaatst werd die ik niet wou. Voor mij was dat een uitgemaakte zaak.”
Toen moest hij het wel nog aan zijn ouders vertellen. “Het voelde als thuiskomen en zeggen dat je weggaat van je partner. Ik wist dat de reactie in eerste instantie niet positief ging zijn. Ik had mijn kamer al leeggemaakt in de kazerne, dus er was geen weg meer terug. Mijn ouders reageerden begripvol en zijn me altijd blijven steunen.”
Willems was vastberaden iets in een artistieke richting te doen en koos voor master in de animatie. “Ik had een passie voor tekenen en in het bijzonder voor animatiefiguren. Daarnaast zag ik heel graag tekenfilms, dus die combinatie kon ik terugvinden in de richting.” Voor hij zijn ingangsexamen deed, volgde hij een jaar een avondcursus schilderen. “De leerkracht zei me dat het geen enkel probleem zou zijn om te slagen op de academie, dat bleek toch iets anders te zijn. Ik was wel geslaagd, maar ik denk dat ik dat vooral te danken had aan mijn motivatie (lacht).”
“Tijdens mijn studententijd was het een hele taak om een animatiefilm te maken. Ik heb een jaar gewerkt aan een eindproduct dat ongeveer zeven minuten duurde. Ik moest alles met de hand uittekenen, wat heel intensief was. Je kon de personages zelf creëren en dingen laten doen.”
Klusjesman
Zijn doel van de opleiding was om werk te vinden in een studio en om mee te werken aan een animatiefilm. “Dat bleek niet zo eenvoudig te zijn en ik wou snel werk vinden. Zo ben ik terechtgekomen in een school waar ze een klusjesman zochten. Tijdens het gesprek vroeg de directeur me of ik geen zin had om daar als leerkracht aan de slag te gaan. Gelukkig was ik toen al mijn lerarenopleiding begonnen, je wist maar nooit, dacht ik.”
In die school heeft hij een lange tijd filmwetenschappen als keuzevak gegeven, maar zelf heeft hij niet echt meer iets met film gedaan. “Ooit zou ik wel weer iets met mijn passie voor film willen doen, ook al was het enkel voor mezelf.”
“Momenteel ben ik al heel erg tevreden met de keuzes die ik gemaakt heb. Mijn periode in het leger had iets korter mogen zijn, een job in de animatie zal waarschijnlijk een illusie blijven en lesgeven is de leukste job die ik ooit heb gedaan.”
De auteur
