Geen enkel tv-programma gaat zoveel over de tongen als De Slimste Mens ter Wereld. Al van bij de start wordt uitgebreid bericht over Van Looy en co. Luttele minuten na de eerste aflevering verspreidde De Standaard al een review via Facebook. Helaas voor de vele geïnteresseerden weggestopt achter een betaalmuur. En dat blijft op veel onbegrip stuiten.
Als student journalistiek is dat uiteraard iets dat mij frustreert. Vanwaar die veronderstelling dat journalistiek werk niets mag kosten? Maar goed, frustratie helpt ons weinig vooruit. Dus laat ons zoeken naar oplossingen. Blockchain is er mogelijk één.
Blockchain in Vlaanderen
“Blockchain plots topprioriteit van bedrijven” , kopte De Tijd eind september. Vanuit het niets vormt blockchain voor 37 procent van de ondervraagde Belgische bedrijven een belangrijk thema.
In juni kwam vanuit het Vlaams parlement al de vraag in welke mate blockchain op de politieke agenda staat. Uit het antwoord dat de Vlaamse regering recent communiceerde, blijkt dat blockchain in ons land toch vooral in z’n kinderschoenen staat. Bovendien wordt er nog niet geëxperimenteerd in de journalistieke sector.
En dat vind ik jammer. Trouwens, niet alleen het verdienmodel baart mij zorgen, ook de oligopolie van het Vlaamse medialandschap vind ik geen gezonde situatie. Maar laat dat tweede nu net een gevolg zijn van het eerste.
In het buitenland wordt wel al een gedecentraliseerd en transparant systeem – weliswaar een prototype – opgezet waarbij uitgevers een duidelijker zicht krijgen op de geldstromen uit reclame, en dus beter kunnen anticiperen op hun inkomsten. The Guardian, Financial Times, CNN International, Reuters en Mansueto nemen deel aan een proefproject.
Maar concrete resultaten zijn er nog niet. Conclusie: blockchain binnen de journalistiek is onontgonnen terrein. Ik hoop dat er snel verandering in komt want onze sector heeft nood aan vernieuwende verdienmodellen. Voor niets gaat de zon op.
De auteur
