Carla Van Landuyt richt school op voor arme kinderen in Kenia: “Ze zijn zo dankbaar en lachen altijd. Dat is waarvoor ik het doe”

Ze zet zich dagelijks in voor anderen, haar gezin komt op de eerste plaats en mensen helpen is het grootste doel in haar leven. Carla Van Landuyt zorgt er sinds 2013 voor dat 140 kindjes in Kilifi, een stad in het zuiden van Kenia, naar school kunnen gaan. “We zagen kinderen doelloos rondlopen, op zoek naar iets om te eten en we wilden hen onderdak geven.” De plannen voor het nieuwe gebouw van de Seahorse Dockers School liggen op tafel. Het project geeft haar leven een echte meerwaarde. 

“Ik geef liever dan ik krijg. Zo ben ik altijd geweest.” Carla Van Landuyt is al langer bezig met armoede in de wereld maar ze had nooit gedacht dat het zo ging “escaleren”. Onder impuls van haar kinderen kwam het idee om een school op te richten. “We zagen in Kilifi kindjes lopen die op zoek waren naar iets om te eten en we wilden hen onderdak geven. Daarna kregen we het idee om leerkrachten te zoeken.”
Nu zijn er ongeveer 140 kindjes, 5 leerkrachten en een directeur. In de Seahorse Dockers School krijgen de kinderen een paar keer per dag warme pap, groenten of rijst. “Ook krijgen ze schoolboeken, schoenen, een uniform en de nodige vaccinaties”, vertelt Carla. “Voor dat alles betalen ze 2,50 euro per maand. Andere scholen vragen 12 euro maandgeld. Daar krijgen de kinderen geen eten en moeten ze de schoolboeken nog eens extra betalen. Enkel rijke kinderen gaan naar die scholen. Kinderen die daar uit de boot vallen, willen wij helpen.”

Kosten

Carla krijgt steun van enkele sponsors. “Ook scholen in Aalst, Antwerpen en Leuven doen acties om ons te helpen. Zij organiseerden onder andere een bloemenverkoop, kerstmarkt, scholencross… Onze kinderen hebben de voorbije jaren snoepjes verkocht. Dat heeft enorm veel opgebracht.”
Alle steun is welkom, want Carla draagt tot nu toe alle kosten. “We betalen elke leerkracht 120 euro per maand. Normaal gezien is het loon van een leraar 75 tot 80 euro. Wij geven 120 euro zodat ze zeker blijven. Daarbovenop voorzien we nog eens het eten, de uniformen…” Per maand betaalt Carla zo’n 1000 à 1500 euro. De kostprijs voor de nieuwe school hangt nog af van de prijsoffertes. Carla vertelt dat het de bedoeling is dat schrijnwerkers, metsers… van Kilifi zelf komen bouwen aan de school. “We zouden industriëlen van Mombassa of Nairobi kunnen laten komen maar daar zijn de mensen van Kilifi niet mee geholpen.”

Ik geef liever dan ik krijg. Zo ben ik altijd geweestCarla Van Landuyt

Carla heeft een hechte band met haar gezin. “Doordat we aan dit project werken, zijn we nog meer samen.” Een vraag die Carla en haar man vaak krijgen, is waarom ze geen kindje van Kenia adopteren.
“Wij zijn van het principe: iedereen evenveel of even weinig. Een kindje verwennen en de rest laten lopen, dat ligt niet in onze aard.” Carla wil de kinderen daar houden. “Volgens mij zouden ze hier niet kunnen aarden. In België leven is voor hen niet realistisch.”
Wat Carla en haar man wel gaan doen, is sponsors zoeken voor de betere leerlingen die naar de humaniora gaan. Ook zullen ze ervoor zorgen dat de handigste kinderen een opleiding kunnen volgen voor fietsenmaker, metser…

Ondertussen snappen ze dat ze ons geen geld moeten vragen. Ze weten dat we dit doen voor hun kinderen. Niet voor onszelf Carla Van Landuyt

Ouders opvoeden

Carla en haar gezin hebben al een aantal problemen gehad. Zo werden ze beschuldigd van kinderhandel. “We hadden voor elk kindje een naamkaartje gemaakt en een foto genomen. Zo hadden we een goed overzicht van alle kindjes en konden we ze toch een beetje herkennen. Iemand uit de omgeving dacht dat we in België handel gingen drijven met de kinderen.”
Ook met de ouders van de kinderen vlot het niet altijd even goed. Toen Carla hen vroeg om de kleren van de kinderen te herstellen als die stuk waren, vroegen ze meteen of Carla een stikmachine voor hen ging kopen. “Ondertussen snappen ze dat ze ons geen geld moeten vragen. Ze weten dat we dit doen voor hun kinderen. Niet voor onszelf. Ons doel is om ook de ouders op te voeden. We proberen ze bijvoorbeeld te leren dat ze de kleren van hun kinderen moeten wassen als ze vuil zijn.” Carla geeft hen waspoeder mee. “Maar dat helpt niet. Ze wassen enkel hun eigen kleren”, merkt ze op.

Iemand uit de omgeving dacht dat we in België handel gingen drijven met de kinderen Carla Van Landuyt

Gelukkig

Carla’s grote droom is om de eerste leerlingen naar de humaniora of universiteit te zien gaan.
Haar tweede droom is om in Kenia te gaan wonen. “Als we morgen de lotto winnen, zijn we weg. Het leven is daar zo anders. De mensen hebben er weinig en toch zijn ze allemaal gelukkig.”
Carla heeft spijt dat ze maar een keer per jaar naar Kenia kan gaan. “De kinderen zijn zo dankbaar en lachen altijd. Dat is waarvoor ik het doe.” Tussen de reizen door mailt ze drie keer per week met haar contactpersoon. “Soms moeten we hen duidelijk maken dat het vooruit moet gaan. Bij hen is alles ‘pole pole’. Is het vandaag niet, dan is het morgen.” Spijt heeft Carla zeker niet. “Ik zou het zo opnieuw doen.”

 

 

[jetpack-related-posts]