De aandacht gaat er misschien niet meteen naar, maar de gemeenteraadsverkiezingen van 13 oktober zijn voor heel wat mensen ook een teleurstelling. Nieuwe kandidaten hebben een handjevol stemmen te weinig voor een zitje of doorgewinterde gemeenteraadsleden raken niet herverkozen.
Terence François is (28) een van die mensen. Opgegroeid in Denderbelle, in de schaduw van de Sint-Martinuskerk en op een steenworp van natuurgebied Bellebroek. In 2018 kandideerde hij op de plaatselijke Open Vld-lijst een eerste keer voor de Lebbeekse gemeenteraad, maar haalde niet genoeg stemmen voor een zitje. In 2021 kon hij toch aantreden, omdat een ander raadslid ontslag nam.
Afgelopen gemeenteraadsverkiezingen waagde Terence vanop de liberale stadslijst Lebbeke Leeft opnieuw zijn kans. In café Den Tongenslijper volgde hij op 13 oktober de uitslagen, met een fluitje Cristal steeds binnen handbereik. Lang zag het er goed uit, maar het venijn zat hem in de staart. “Het kwam binnen als een mokerslag. Ik ben teleurgesteld. Vooral voor de partij. Het is lang nipt geweest, maar toen de resultaten uit de laatste twee kiesbureaus binnen kwamen, verloren we een zetel ten kostte van het kartel cd&v-Vooruit.”
Volgens Terence speelt ook zijn achtergrond een rol. “Ik kom uit een deelgemeente. Dan is het echt moeilijk om verkozen te raken. Op de 25 gemeenteraadsleden zijn er nu maar twee uit Denderbelle. Maria Van keer voor cd&v (die een schepenambt bekleedt, JvB) en ik, maar we zijn wel goed voor ongeveer een vijfde van het aantal inwoners.”
Hij trekt zich op aan een beter resultaat dan in 2018. “Ik ben in Lebbeke een van de enige met meer stemmen dan in 2018, terwijl maar 63% kwam opdagen.” Die appreciatie van de burgers waardeert hij. “Het is een tof gevoel dat mensen in je geloven.”
“Ik noem de gemeente altijd een familiebedrijf. We zijn een familie, en moeten elkaar helpen om voor Lebbeke het onderste uit de kan te halen.” Dat onderste uit de kan halen, deed hij bijvoorbeeld in het dossier over de doortrekking van de N41.
Dendermonde en Aalst willen een doortrekking van de nationale weg, pal door Lebbeke. Als een David bleef de gemeente zicht verzetten tegen de twee Goliaths. “Zij hebben meer experts, meer advocaten dan een kleine gemeente. We hebben met iedereen in de raad achter dat dossier gezeten. Ik ben het op de Raad van State gaan bepleiten. We hebben gewonnen, het dossier zit terug opgeborgen. Dat maakt me trots.”
Toch houdt Terence zich liever bezig met de ‘kleinere’ dossiers. “Ik streef ernaar om de markten terug aantrekkelijker te maken. Als laatste wapenfeit ga ik pogen om de standgelden voor de marktkramers af te schaffen. Lukt dat niet, ga ik die toch goedkoper proberen te maken. Markten zijn belangrijk voor een gemeente en het moet voor de marktkramers aantrekkelijk zijn om daar te staan. Het klopt toch niet dat men op de markt in Lebbeke- centrum, met 30 kramen en veel meer bezoekers evenveel moet betalen als op de markt in Wieze en Denderbelle, waar soms maar vijf kramen opgesteld staan?”
27 november staat de laatste gemeenteraad gepland. Dan neemt de nieuwe ploeg, zonder Terence, het over. “Als ik me rechtzet na de raad, als ik het gemeentehuis buitenstap, dan zal het pikken. Dan gaat het gemis beginnen. Dat gaat lastig zijn.”
Binnen de partij blijft hij actief als adviesgever. Dat is iets anders dan zélf de stemmachine bedienen, beseft hij ook. “Maar het gaat me wel voldoening geven, denk ik. Je engageert je nog steeds voor de gemeente, alleen vanop de zijlijn. Zélf op de knop duwen, zélf door de microfoon praten, je eigen punt voorstellen. Daar draait het uiteindelijk toch om. ”
[jetpack-related-posts]