Diego Maradona, een tijdloze voetballegende
Het Argentijnse volk nam gisterenavond afscheid van volksheld Diego Armando Maradona. Na een turbulente wake werd de voetballegende begraven in hoofdstad Buenos Aires. Maradona zal voor altijd bekend staan als één van de allergrootsten. Pluisje was ‘bigger than life’, zowel op als naast het veld.
Het ging om ongeziene taferelen gisteren in Buenos Aires. De doodskist van Maradona lag tentoongespreid in het presidentieel paleis. Daar konden fans een laatste groet brengen aan de Argentijnse voetbalster. Naar verluidt zouden meer dan een miljoen mensen op straat zijn gekomen om afscheid te nemen van hun idool. Er werd gehuild, maar ook gezongen en gevierd. Geen ingetogen mars, maar een emotioneel volksfeest. Een afscheid zoals het hoort: Diego krijgt zijn landgenoten een laatste maal aan het feesten.
Door kilometerslange wachtrijen raakten veel fans echter niet tot bij de kist, wat de gemoederen ’s avonds danig verhitte. Toen de politie het paleis wou afsluiten ontstonden er rellen. Fans die geen afscheid hadden kunnen nemen, probeerden door de dranghekkens te breken. De politie probeerde daarop de massa in toom te houden, met het inzetten van een waterkanon en het gebruik van traangas en rubberkogels.
Hij zag er uit als een kind, maar speelde als een volwassene
Francisco COrnejo, jeugdcoach van maradona
Argentijns wonderkind
Maradona’s turbulente afscheid is tekenend voor zijn eigen levensloop, die gekleurd werd door controverse, hysterie en euforie. Hij groeide op in Villa Fiorito, een sloppenwijk ten zuiden van Buenos Aires. Daar leefde de jonge Diego, samen met zijn vier zussen en twee broers, in armoede. Op zijn derde verjaardag kreeg hij een voetbal cadeau, de rest is geschiedenis. Maradona werd al vlug opgepikt door een talentenscout van Argentinos Juniors. Francisco Cornejo, de man die hem ontdekte, had het jaren later in een interview met FIFA over een ongezien voetbaltalent. “Hij zag er uit als een kind, maar speelde als een volwassene. We wouden zijn ID zien, maar die had hij niet bij. Aanvankelijk geloofden we dan ook niet dat hij acht jaar was. Toen dat wel degelijk de waarheid bleek, beslisten we om al onze tijd in hem te steken.”
Op 20 oktober 1976 maakt Pluisje zijn debuut in de Argentijnse eerste klasse. Hij is op dat moment net geen 16 jaar, twee weken later maakte hij al zijn eerste profgoal. In 1981 verhuist hij naar de Argentijnse topclub Boca Juniors, het team waar hij al zijn hele leven voor supportert. Zijn tijd bij Boca Juniors wordt geen onverdeeld succesverhaal. Maradona pakt er dan wel zijn enige Argentijnse titel, zijn relatie met manager Silvio Marzolini was nooit echt optimaal. Na anderhalf seizoen houdt Diego het voor bekeken: na de wereldbeker in 1982 vertrekt hij voor een transfersom van 7,6 miljoen dollar naar Barcelona, op dat moment een wereldrecord. Maar ook bij de Blaugrana loopt het niet van een leien dakje: Diego heeft aanpassingsproblemen, geraakt meermaals geblesseerd, en veroorzaakt naast het veld de nodige controverse. Naar verluidt is het in Barcelona dat Maradona’s cocaïnegebruik het licht zag, een verslaving die hem zijn hele leven lang zou achtervolgen.
God in Napels
Maradona’s carrière bij Barça kent uiteindelijk de nodige ups en downs. Wanneer hij speelt etaleert hij zijn klasse, spelen doet hij jammer genoeg veel te weinig. In twee seizoenen zou de Argentijn 38 goals In 58 matchen scoren. Geen onaardige cijfers, maar hij zou nooit landskampioen worden in Spanje. Als gevolg van Maradona’s acties naast het veld, verwatert de relatie tussen het bestuur en de voetbalster. in 1984 trekt hij de deur van Camp Nou achter zich dicht. Het Italiaanse Napels wacht aan de horizon, het is bij deze club dat Diego zijn status als voetballegende voor eeuwig zal cementeren.
Napels ademt net als Argentinië voetbal. De zuiderlingen ontsnappen het jaar voor de komst van Maradonn net aan de degradatie. Het gaat dus om een opvallende clubkeuze, want ook verschillende Italiaanse topclubs trekken aan Maradona’s mouw. Diego laat het hart spreken: hij houdt van de voetbalcultuur in Napels, de passie van het volk. Het is een constante in zijn carrière, en verklaart zijn immense populariteit in Argentinië: hij is iemand waarmee de bevolking zich kan identificeren. Een doodgewone jongen uit de sloppenwijken, met het hart op de tong, die de wereld veroverde. Hij zou zijn ‘roots’ nooit verloochenen. Veel meer een karakter naast het veld dan die andere Argentijnse voetbalgrootmeester, Lionel Messi.
Met Maradona als architect wint het voetbalgekke Napels zijn eerste titel in de clubgeschiedenis, de eerste van twee onder Diego. Tot de komst van Pluisje werd het Italiaanse voetbal gedomineerd door teams uit het Noorden, zoals AC Milan, Juventus, AS Roma,… “Het rijke Noorden, dat neerkijkt op die arme, marginale Zuiderlingen.”, aldus Diego Maradona. Nog nooit won een team uit het zuiden de competitie. Maradona wordt de ‘redder van het volk’. De situatie in Napels lijkt op die in zijn thuisland, een situatie waarin hij zelf ‘een slachtoffer’ was. Hij schenkt het Zuiden, waar de levensomstandigheden in vergelijking met het Noorden erbarmelijk zijn, een eerste landstitel. Die titel mondde uit in een ongezien voetbalfeest, Maradona wordt een ‘God in Napels’. De festiviteiten in Napels zouden een week lang doorgaan, zonder enige vorm van pauzes.
Het rijke Noorden kijkt neer op de arme Zuiderlingen
Diego Maradona
Natuurlijk blijft ook hier de controverse niet uit: Maradona zou banden aanhalen met de Napolitaanse maffia, wordt geschorst voor het gebruik van cocaïne, en krijgt een buitenechtelijk kind. De pers zit zoals altijd ook op zijn kap, iets waar de Argentijn zijn hele leven lang onder lijdt. Er is niemand om hem te begeleiden doorheen de dolgedraaide hysterie rond zijn persoon.
Argentijns voetbaleftal
Met Argentinië wint Diego in 1986 de wereldbeker. De kwartfinale tegen Engeland is misschien wel de meest iconische sportwedstrijd van de afgelopen eeuw. Het ging voor de Argentijnen om zoveel meer dan voetbal: vier jaar eerder verloor Argentinië een oorlog met Engeland om de Falklandeilanden, volgens de Argentijnen de ‘Islas Malvinas’. Zij geloofden dat de eilanden hen toebehoren. In de wedstrijd halen ze hun gram; Maradona scoort eerst met een handsbal, die hij later met een kwinkslag de ‘hand van God’ noemt. “Ik scoorde een beetje met het hoofd, een beetje met de hand van God.” Of hoe gerechtigheid geschiedde, althans volgens Diego en het Argentijnse volk.
Ik scoorde een beetje met het hoofd, en een beetje met de hand van God
Diego Maradona
Vier minuten na zijn handsbal pakt Pluisje uit met een weergaloze dribbel, waarbij hij vanop eigen helft vertrekt, vijf Engelsen in de wind zet, en uiteindelijk keeper Shilton geen kans laat. Niemand die hem nog een bedrieger zou kunnen noemen na afloop van de match. In Argentinië worden ze gek, Maradona is er de Messias. Argentinië zou de match met een 2-1 score op het bord winnend afsluiten, en het toernooi uiteindelijk ook winnen. Die gewonnen wereldbeker is de grootste mijlpaal in Maradona’s carrière.
Nadien speelt de Argentijn nog tot 1991 voor Napels. Er komt wel nog een tweede landstitel, maar Maradona’s ster begint te tanen. Zijn cocaïneverslaving neemt de bovenhand, positieve dopingstesten monden uit in schorsingen. Op zijn vierde en laatste WK, in 1994, wordt Diego uitgesloten nadat hij betrapt wordt op het gebruik van het verdovende middel Efedrine. Net voor de test had hij nog twee assists gegeven in de 2-1 overwinning tegen Nigeria, in wat dus onverwacht zijn laatste match voor het Argentijns voetbalelftal werd.
Bigger than life
Diego Armando Maradona zet in 1997 officieel een punt achter zijn carrière, alhoewel die op dat moment al helemaal uitgedoofd was. Hij probeert het nog als trainer, en wordt zelfs even bondscoach van het Argentijns voetbalelftal. Zijn trainerscarrière baart eigenlijk een muis. Naast het veld is Maradona nu een ongeleid projectiel. In 2000 overlijdt hij ei zo na een hartstilstand, die het gevolg is van een overdosis cocaïne. Daarop trekt hij naar zijn maatje Fidel Castro in Cuba, om er te gaan afkicken. Maar echt clean zou hij nooit meer worden. Als Diego nog in het nieuws komt, is het veelal om de foute redenen. Zijn optreden op de afgelopen wereldbeker in Rusland was zorgwekkend. Om de zoveel tijd wordt door een naaste openlijk gevreesd om zijn gezondheid. Net voor zijn dood moest Diego nog geopereerd worden vanwege een hersenbloeding.
Het is überhaupt een wonder dat Maradona de kaap van 60 heeft gehaald. Hij leefde zoals hij speelde: roekeloos, extreem en onnavolgbaar. “Every minute of an hour, don’t think about the rest.”, zoals Opus het zo mooi verwoordt in Live is Life, het lied waarop Maradonna zijn wereldbekende opwarming deed, alvorens Bayern met Napoli uit de Uefa Cup van 1989 te kegelen. Ook daar lijkt hij al enigszins buiten zijn zinnen (er wordt weleens gedacht dat Maradonna ook onder invloed op het veld stond), maar op het veld schitterde hij nog als vanouds. Live maybe Life, maar Maradona was ‘bigger than life’.
[jetpack-related-posts]