Ik wou applaus, ik was een andere man thuis dan dat ik liet blijken aan de buitenwereld
“Met het woord geluk ben ik voorzichtig.” vertelt ex-alcoholist Geert Welleman. “Liever zeg ik dat ik heel tevreden ben.” Vandaag staat Geert positief in het leven. Hij gaat op zoek naar rust en werkt in zijn centrum voor verslavingszorg, Nova Vida. Deze positieve ingesteldheid was echter niet zo vanzelfsprekend. Jarenlang ging Geert op zoek naar geluk en probeerde hij te ontsnappen aan de dagelijkse sleur van het leven.
Haantje-de-voorste
“Ik had altijd applaus nodig.”, vertelt Geert Welleman. Zijn hele jeugd lang was hij de primus van de klas en als student het feestbeest van tandheelkunde in Leuven. Na zijn studentenjaren werd Geert een stuk serieuzer. Hij begon te werken, trouwde, ging bij een beleggingsclub, een oud-studentenvereniging en werd overal voorzitter. “Enkele jaren na mijn start als tandarts, kreeg ik mijn eerste dip. Ik ging professionele hulp zoeken.” Het besluit van dat gesprek was simpel: hij had de verkeerde beroepskeuze gemaakt. Hij moest op zoek naar iets anders maar na jaren zoeken zonder iets te vinden kreeg hij steeds meer faalangst. Dertig jaar lang heeft hij hier medicatie voor genomen. “Uiteindelijk meende ik mijn redding te vinden, specialiseren in orthodontie. Ik deed dat werk heel graag.”
De dagelijkse sleur
Maar toch ging het niet echt beter. “Ik zat vast in een dagelijkse sleur en ging feesten en drinken om mij goed te voelen.” Weer besloot Geert op zoek te gaan naar hulp met als resultaat nog meer medicatie, waaraan hij uiteindelijk ook verslaafd werd. “Hier werd thuis niet echt een probleem van gemaakt. Iedereen leidde zijn eigen leven. Zo zag ik niet dat het met mijn oudste dochter niet goed ging. Ze was in het uitgaansleven gesukkeld en verslaafd aan cocaïne.”
“Mijn dochter zei: ‘Ja papa, je hebt dat gisteren ook al verteld. En de dag daarvoor ook…’ Dat wist ik niet. Ik dacht dat ik nuchter was.”In die periode had Geert ups en downs. “Ik wou applaus, ik was een andere man thuis dan dat ik liet blijken aan de buitenwereld.” Jaren later kwam zijn dochter eens thuis, ze zaten samen in de tuin toen Geert haar een verhaal vertelde.“Mijn dochter zei: ‘Ja papa, je hebt dat gisteren ook al verteld. En de dag daarvoor ook…’ Dat wist ik niet. Ik dacht dat ik nuchter was.” Toen is zijn leven radicaal veranderd. De dag na het gesprek met zijn dochter ging hij naar Antwerpen voor een eerste afspraak over zijn verslaving.
Een ander mens
“Na mijn gesprek in Antwerpen begreep ik dat ik moest worden opgenomen in een ontwenningskliniek.” Daar heeft hij ingezien dat zijn hele leven een show was. “Ik was een showman maar vanbinnen was ik broos en bang om mijn masker te verliezen.” Die angst deed hem drinken. In die kliniek is Geert ook gestart met het twaalfstappenplan, een levensfilosofie van de Anonieme Alcoholisten. “Het komt erop neer dat geluk het doel niet is, maar de beloning. Ik lees nog steeds een bladzijde per dag uit het plan als een reminder. Nu zoek ik de rust op.”
Geert heeft het centrum voor verslavingszorg Nova Vida opgericht omdat hij besefte dat hijzelf eerder gered had kunnen worden. “Toch moet ik ook bij dit initiatief oppassen dat ik niet herval in oud gedrag. Doe ik dit om opnieuw in de picture te komen? Maar op die momenten realiseer ik mij dat als je iets doet, je het met de juiste intentie moet doen. Als je die intentie niet hebt, doe het dan niet.”
Wanneer ik vraag of Geert vandaag wel gelukkig is, wellen er tranen op. “ Met het woord geluk ben ik voorzichtig. Ik ben heel tevreden. Tevreden dat ik nuchter ben en mijn leven en dat van anderen met een heldere blik kan bekijken. Laatst zei ik heel spontaan dat het voor mij alle dagen vrijdag is en ik vind het jammer dat ik 55 jaar heb moeten wachten om dat te zeggen.”
De auteur
