Elk halfuur maakt Jo Pien hetzelfde ritje. Dan rijdt hij met zijn zwarte Vespa naar het oudste veer van België. Op zijn hoofd geen helm, die bengelt aan het stuur. Wel een bos wilde grijze haren die zijn samengebonden in een paardenstaart. Tussen zijn lippen zit steevast een zelfgerolde sigaret. Al bijna 42 jaar vormt Jo de menselijke brug tussen Appels en Berlare. Al bijna 42 jaar is zijn leven opgedeeld in halfuren en in heen en weer.
De auteur
