In goede en slechte tijden, ook als ze het vergeten is

De auteur was met dit stuk genomineerd voor de 'NTR Podcastprijs 2018'.

In goede en slechte dagen, dat hoor je mensen wel eens vaker zeggen. Marcel De Meyer (86) zei dit zovele jaren geleden ook, maar is nooit op zijn woorden teruggekomen. Zijn ogen fonkelen nog altijd als hij naar zijn vrouw, Simonne De Craemer (85), kijkt. De twee zijn al samen sinds 1950. “Ik vond het een schoon meisje”, lacht Marcel.

“Wij hebben altijd een rustig leven geleid”, vertelt Marcel. Het koppel ging elk jaar op reis naar de Ardennen en turnde samen bij de senioren. Sinds een jaar of drie veranderde iets. Ze gingen, zoals ieder jaar, gaan eten met een paar vrienden. Terwijl ze aan het bijpraten waren, hadden ze het erover dat Eugène, een vroegere vriend van de bende, al enkele jaren dood was. “Toen Simonne plots grote ogen trok, wist ik dat er iets mis was.” Ze beweerde dat ze niets van de dood van Eugène wist. Dat was onmogelijk.

Dementie, dan toch

“Ik had het wel al een paar keer opgemerkt dat ze vergeetachtiger werd. Ze zette bijvoorbeeld de aardappelen op zonder water of vergat wat ze net gegeten had”. Het blijkt dat Simonne al enkele jaren dementie heeft. De ziekte zit in de familie. Haar vader had ook dementie. “Je zou het niet zeggen, als je mijn vrouw hier ziet zitten hé? Sommige mensen met die ziekte, zien eruit als een zombie, maar zij ziet er nog goed uit!”. Simonne woont al drie jaar in het woonzorgcentrum Van Zuylen. “Sinds ze hier woont, is haar toestand verbeterd”, merkt Marcel op. “Ik bezoek haar ieder dag 2 maal: ’s middags en ’s avonds.”

Toch is hun liefde nog altijd even sterk. “Ze is het enigste wat ik nog heb”, glundert Marcel. “Ik zal haar altijd graag zien!”. Benieuwd naar Marcels deel van het verhaal? Luister dan hier: