10 mei 1940, de dag waarop Duitsland België en Nederland binnen viel. Voor velen betekenen de vijf daarop volgende jaren ellende. Maar niet voor mijn opa.
Henri Desmedt (83) kijkt positief naar het leven. En ook de Tweede Wereldoorlog beschrijft hij graag in geuren en kleuren. Op die bewuste 10 mei was Henri vijf jaar. Dat hij niet meer naar school hoefde te gaan was voor hem eerder een cadeau dan een straf. Hij maakte nieuwe vrienden, ontdekte dat bunkers de perfecte schuilplaatsen zijn tijdens het spelen van verstoppertje en maakte er een wedstrijd van zoveel mogelijk voedsel van de soldaten te ontfutselen. Wat in realiteit een slagveld was waarop mensen probeerden overeind te blijven staan, werd voor hem zijn eigen avontuurlijke speelarena.
Het besef van de gruwel komt pas later, maar tegen dan zitten al je herinneringen al in je geheugen zoals jij ze op dat eigenste moment beleefd hebt.
Als we napraten over sommige van zijn kwajongensstreken, zegt hij zelf heel goed in te zien dat niet iedereen die periode op dezelfde manier ervaren heeft. Ook Henri heeft veel klasgenootjes verloren tijdens de oorlog en vooral nadien. De duinen lagen nog vol met onontplofte granaten. Het werd een automatisme om niets van de grond op te rapen en verder speelden we zorgeloos verder.
In de volgende reportage kan je mee door de ogen van een vijfjarige Henri naar de Tweede Wereldoorlog kijken:
De auteur
