In 2022 startten 1258 studenten in Vlaanderen aan een kunstopleiding, maar niet iedereen haalt uiteindelijk een diploma. Enkelen gooien het over een volledig andere boeg of vinden onderweg een andere passie. Drie jonge mensen praten over hun keuze om hun eerste droom op te geven en een tweede na te jagen.
Vluchtig glijden haar vingers over de snaren van haar harp en muziek vult de kamer. Met gesloten ogen lijkt Alaia (20) te vertoeven in haar eigen wereldje. “Vond je het mooi?”, vraagt ze als ze haar ogen opent. Muziek is altijd al een passie geweest, maar toch besliste ze een andere richting uit te gaan na een jaar conservatorium.
Alaia was vroeger voortdurend op de muziekschool te vinden. Ze speelt al vanaf haar derde viool en als 10-jarige besliste ze om daar ook nog harp bij te nemen. “Ik weet niet waar ik het had opgepikt, maar ik heb altijd tegen mijn ouders gezegd dat ik harp wilde spelen”, zegt ze.
Vorig jaar studeerde ze af aan de muziekacademie, maar ze wilde niet stoppen. “Ik heb mezelf ooit eens met opzet laten buizen, zodat ik een extra jaar kon blijven”, giechelt ze. Ondertussen volgt ze andere richtingen op de muziekschool. Ze noemt ze ‘loopholes’: “Het is eigenlijk gewoon harp spelen maar met een andere benaming. Zo volg ik nu Creërend Muziek Maken.”
Ik wilde mezelf loskoppelen van mijn instrument.
Alaia De Smet
(FOTO: Nina Elegeert)
Tijdens het zesde middelbaar twijfelde Alaia over haar studiekeuze. Veel mensen in haar omgeving waren al volop aan het studeren voor het toegangsexamen Geneeskunde. Dus misschien moest ze dat proberen? Ondertussen dacht ze ook om harp te spelen aan het conservatorium, maar ook daar was ze niet zeker van. “Ik was bang dat mijn hobby als een verplichting ging voelen. Ik ga die harp nooit meer willen aanraken”, zei Alaia.
Dat jaar was ze ook begonnen met zelf muziek te schrijven. Ze schreef kleine stukjes die ze dan voorlegde aan haar docent harp. Ze wilde muziek leren schrijven en zo kwam ze bij Compositie terecht. “Componeren is totaal iets anders dan spelen. Als ik een muziekstuk schreef, kon ik enkel schrijven wat ik kon spelen. Ik wilde mezelf loskoppelen van mijn instrument.”
Door de twijfel deed Alaia in de zomer van 2021 twee toegangsproeven: Geneeskunde en Compositie, maar eigenlijk wist ze het al. “Ik had mijn keuze al gemaakt. En mijn keuze was niet Geneeskunde”, vertelt ze. Uiteindelijk bleek ze geslaagd voor beide toelatingsproeven. “De twijfel was weg. Ik schreef mij onmiddellijk in aan het conservatorium.”
“Ik zag Compositie meer als een tussenjaar”, legt ze uit. Met de studie wilde ze zich vooral even verdiepen in haar hobby. Ze moest geen diploma halen, zolang ze maar groeide in haar passie. “Ik zag het niet zitten om de rest van mijn leven muziek te schrijven. Bij sommige componisten zie je de creativiteit vloeien. Ze blijven gaan, ze blijven stukken schrijven. Bij mij is die creativiteit op een bepaald moment op. Ik wist toen al dat componeren niet mijn beroep ging worden.”
Na een jaar Compositie, was het tijd voor iets anders. “Doorheen mijn tussenjaar had ik stress: Wat ga ik volgend jaar doen? Ik had totaal geen idee”, vertelt Alaia. Ze besliste dan toch om Geneeskunde te starten, maar ze was niet overtuigd. “Ik had niet lang genoeg stilgestaan bij mijn nieuwe keuze.” De wetenschappelijke vakken lukten niet goed. Vakken zoals Communicatie, Antropologie en Sociologie interesseerden haar wel. “Zo ben ik terug beginnen nadenken en na een jaar had ik opnieuw beslist: ik ga Psychologie studeren.”
Alaia is tevreden met de keuze die ze heeft gemaakt. In haar vrije tijd is ze nog altijd bezig met muziek, zowel harp als compositie. Ze wil misschien ooit nog de bachelor afmaken, maar daar maakt ze zich nu niet zo druk om. “Je moet geen diploma halen om te tonen dat je muziek kan spelen.”
De auteur
