Milan Kramme is 21 jaar en studeert architectuur in Brugge. Op zestienjarige leeftijd besloot hij om te veranderen van geslacht. Milan is niet openbaar transgender. Hij wil niet dat mensen hem in een hokje plaatsen. Het is allemaal niet voor niets geweest, want Milan is eindelijk gelukkig. “Ik heb het mijn ouders moeilijk gemaakt, maar ze hebben wel een gelukkig kind in de plaats.”
Milan Kramme heeft maar vier uurtjes geslapen. Een feestje op de Chiro is een beetje uitgelopen. “Ik hou eigenlijk niet van uitgaan. Ik ga liever gezellig met mensen op café iets gaan drinken. Dat is de reden waarom ik niet in Gent ben gaan studeren.” Milan verteld dat hij niet snel met de kudde meeloopt. Hij kiest er voor om anders te zijn. Milan heeft er bewust voor gekozen om niet in een transgendergemeenschap te zitten. “Dat is mijn wereldje niet. Ik wil gewoon ‘normaal’ zijn. Je zal mij nooit op een Pride zien. Niet omdat ik daar tegen ben, maar omdat ik er niet openlijk voor wil uitkomen dat ik transgender ben. Ik wil gewoon een jongen zijn.”
Ik snap niets van vrouwen, hoe raar dat ook mag klinken”
Het was niet gemakkelijk voor Milan om op zestienjarige leeftijd van geslacht te veranderen. Hij vindt dat de verandering zijn kijk op het leven positief heeft veranderd. “Ik kan genieten van de kleine dingen. Vroeger kon ik dat niet omdat ik zo ongelukkig was met mezelf. Ik kan nu ook meer relativeren.” Milan benadrukt dat hij blij is met wie hij is. Aarzelend verteld hij dat het moeilijk is voor hem om iets positiefs over zichzelf te zeggen. “Ik heb het gevoel wanneer ik iets positief zeg over mezelf, andere mensen mij pretentieus gaan vinden.” Milan heeft nu het uiterlijk waarvan hij altijd al droomde. Hij merkt wel op dat de onzekerheid niet volledig verdwenen is. “Ik ben onzekerder geworden omdat ik mij continu vergelijk met andere jongens. Ik mag soms wat meer zelfvertrouwen hebben. Veel mensen zeggen dat het uiterlijk niet telt, maar dat is niet waar. Het is het eerste dat mensen zien.” Hij vindt het belangrijk om aan zichzelf te denken. “De enige persoon die je kan vertrouwen en die er altijd is, ben je zelf. Ik ben op dat vlak veel egoïstischer geworden omdat ik weet dat dat niet altijd negatief is.”
Milan Kramme (foto: Mauran Verniers)
Erasmus
Milan vertelt dat hij graag praat met zijn vrienden als het even niet goed gaat. “Ik heb het nodig om met iemand te kunnen praten. Via Facebook is dat niet hetzelfde, want dan interpreteer ik dingen volledig verkeerd.” Sociale media heeft een grote impact op zijn leven. “Je ziet alleen maar positieve dingen op sociale media. Het is moeilijk om de klik te maken dat iedereen gewoon de beste foto’s post. Ik heb het daar heel moeilijk mee gehad toen ik op Erasmus zat. Ik kon het niet aanvaarden dat mijn vrienden samen leuke dingen deden zonder mij. Wat ik dan onbewust begon te doen, was zelf ook dingen posten. Je gaat daar in mee omdat je wil bewijzen dat je het ook leuk hebt.” Milan vervolgde dat zijn ex-vriendin hier ook in meegaat. “Ze doet dat in extreme mate. Ze wil bewijzen dat ze mij niet nodig heeft, maar ik voel dat ze het nog geen plaats heeft kunnen geven. Ik begrijp dat ze het moeilijk heeft, maar ik snap niet waarom ze dat doet. Ik snap er niks van vrouwen, hoe raar dat ook mag klinken.”
Nu ben ik veel egoïstischer omdat ik weet dat dat niet altijd negatief is”
Kampioen
Milan vertelde dat hij het moeilijk heeft met ruzies. “Ik ben iemand die niet snel mijn kop in het zand zal steken. Ik vind dat zonde. Boos zijn op iemand kan ik niet. Ik was enorm koppig vroeger. Nu besef ik dat dat niets oplevert.” Hij weet van zichzelf te zeggen dat hij kampioen is in het piekeren. “Ik overdenk alles. Ik creëer allerlei scenario’s in mijn hoofd waarvan er achteraf geen enkel klopt.” Hij benadrukte dat het piekeren niet te ver mag gaan. “Ik denk soms aan de dood, maar niet op een negatieve manier omdat ik weet dat ik het beste uit mijn dagen haal.
*Milan Kramme is een schuilnaam.
De auteur
