Op bouwkamp speelt ze de mama en op school de doelbewuste enthousiasteling. Al jaren engageert Sophie Decoster zich voor de projecten van Damiaanactie in Bangladesh en India. Haar leerlingen worden bedolven onder de sociale initiatieven. “De wereld heeft gewoon nood aan een immense speeddate, mensen bij elkaar zetten, los van grenzen en nationaliteiten.”
Voor Sophie Decoster begon het allemaal in 2003 toen haar leerkracht godsdienst en psychologie iedereen opriep om stiften te gaan verkopen op de dijk. “Wij gingen daar massaal op in, want zij was erg enthousiast”, zegt Decoster. Toen ze drie jaar later meeging op inleefreis naar Bangladesh, ging de bal pas echt aan het rollen. Sindsdien ging ze terug naar Bangladesh en drie keer naar India om te gaan bouwen. “Tijdens zo’n bouwkamp proberen we ons samen met leerlingen in te zetten voor een bepaald doel, zowel dorpen oprichten als constructies renoveren”, vertelt ze. Samen met Damiaanactie haalt ze alles uit de kast om de mensen te helpen. “Vooral in India was het schrijnend hoe de allerrijksten en allerarmsten letterlijk naast elkaar wonen. De paria’s vallen daar volledig buiten het systeem.”
We moeten de dingen begrijpen met ons hartS. Decoster
Sommige beelden staan voor altijd op haar netvlies gebrand. Decoster getuigt over de schrijnende situatie in een bejaardentehuis: “Een vrouw lag naakt op het beton en niemand kende haar. We dachten eerst dat het een vuilnisbelt was. Verplegers en dokters deden hun werk niet, ondanks dat ze betaald werden door de overheid. Oude leprapatiënten lagen er zonder hulp.” Zo probeert ze ook de leerlingen stevig voor te bereiden op de ergste verschrikkingen. “Ik hou mij dan sterk voor hen, maar ‘s avonds sta ik ook te huilen onder de douche hoor. Mensen onderschatten echt de mentale kant van zo’n bouwkamp, dat is een confrontatie met jezelf.”
‘Westerse ik’
Volgens Decoster is het vooral belangrijk om je ‘westerse ik’ hier achter te laten, iets wat niet zomaar lukt. “Voor je vertrekt, moet je je bewust zijn van je privileges hier. Gewoon volledig openstaan voor die cultuur en die methodiek, want veel gaat natuurlijk in tegen onze vrije meningsuiting”, benadrukt Decoster. Bij de leerlingen blijkt dit vlotter te gaan dan bij de ouders. “Ze hebben geen kans om hun kinderen te bellen of te sms’en door het gebrek aan elektriciteit”, maakt ze duidelijk. “Voor een paar weken ben ik eigenlijk een soort mama voor hen.” Soms is een uitbrander nodig om de studenten te blijven engageren voor het bouwkamp. “Ze kiezen ervoor om een jaar geld voor in te zamelen, dus er is wel een bepaalde motivatie nodig. Anders blijven ze gewoon thuis.” Decoster benadrukt ook de financiële kant van het verhaal, want de reis is zelf te betalen. “We zamelen enkel geld in om te doneren, en 1400 euro is een groot bedrag voor een student.”
Sophie Decoster: “Jezelf inzetten voor een ander biedt een immense meerwaarde.”
Mijn ouders keken vreemd op toen ik zelf ging betalen om huizen te bouwen – S. DecosterS. Decoster
Haar omgeving leerde haar engagement accepteren. Haar ouders keken wel vreemd op toen ze de eerste keer haar plan voorstelde. “Zij begrepen dat niet goed dat ik een maand lang mensen ging helpen in een ontwikkelingsland en daar zelf nog voor betaalde ook.” Voor Decoster voelde het als een verademing, en het is niet het enige waarvoor ze zich inzet. “Meestal komen zulke dingen niet alleen,” vertelt de leerkracht, “ook in de jeugdbeweging help ik waar ik kan en op school engageer ik me voor cultuur en pastoraal.” Ze studeert opnieuw in Gent, dus actief deelnemen lukt voorlopig niet meer.
Music For Damiaan
Na dertien jaar mee te helpen aan de projecten van Damiaanactie, raadt Decoster het aan iedereen aan. “Jezelf inzetten voor een ander is een immense meerwaarde. Ik ben me sindsdien erg bewust geworden van onze voordelen. We moeten de dingen niet alleen begrijpen met ons hoofd, maar ook met ons hart.” En dat probeert ze al jaren duidelijk te maken aan zowel haar leerlingen als haar omgeving. “De wereld heeft gewoon nood aan een immense speeddate, mensen bij elkaar zetten los van grenzen en nationaliteiten.”
Leerkrachten die onnozelheden uithalen voor het goede doel, dat brengt een school in vervoering S. Decoster
Op school probeert ze onder andere met Music For Damiaan iedereen mee te krijgen in haar verhaal via ludieke acties. Het belangrijkste voor Decoster is de mensen engageren en ze noemt zichzelf dan ook een “doelbewuste enthousiasteling”. “Een week lang leerkrachten die onnozelheden uithalen voor het goede doel: dat brengt een school in vervoering. Door zelf sociaal te zijn, trek je die gasten mee”, vertelt ze enthousiast. Na berekeningen hebben ze samen met Damiaanactie al meer dan duizend levens terug op de rails gekregen.
De auteur
