-
Marisa Allen is 54 en zit vol levensvreugde. Ze werd geboren als jongen maar wist vrijwel meteen dat ze eigenlijk op en top vrouw was. “Of je een man of een vrouw bent, gebeurt in je hoofd en hart. Het gebeurt niet tussen je benen.” Marisa treedt al jaren op als showqueen, al noemt ze zichzelf liever een stand-upcomedian.
Een beetje anders
“Ik had de jeugd van een prinses. Als je foto’s ziet van mij en mijn broer vroeger zie je hem in een blauw kostuumpje. Ik daarentegen liep te pronken met een wit kleedje. Dat ik een meisje wilde zijn, is dus nooit een issue geweest. Ook voor mij voelde dat compleet normaal.”
“Pas toen ik in de pubertijd kwam, realiseerde ik me dat ik misschien toch anders was dan de rest. Daar wilde ik zo snel mogelijk iets aan doen. Drie dagen na mijn achttiende verjaardag onderging ik mijn eerste operatie. Ik zou het vroeger gedaan hebben, mocht de wet dat toelaten. Ik ben eigenlijk twee keer geboren. Dat is toch fantastisch.”
Gelukkig(er)?
“Of ik gelukkiger ben nu? Ik ben altijd gelukkig geweest. Mijn ouders hebben me altijd geleerd dat je je geluk zelf moet maken. Daarom ben ik een echte optimist. Ik heb natuurlijk ook mijn dipjes maar die mogen niet langer dan drie uur duren. Ik heb tenslotte niks om over te klagen. Ik ben gezond en heb een leuke job. Meer kan ik niet vragen.”
De artiest in Marisa
“Een job als artiest heeft altijd in mij gezeten. Ik heb vroeger lang professioneel gedanst en dansles gegeven op de universiteit. Maar na een tijdje zag ik dat niet meer zitten. Ik ben toen een eigen productie begonnen in Duitsland. Marisa Allen and the new sensations heette dat. We waren een gezelschap van acht dansers, vier zangers en zangeressen, een acteur en ik. Nu treed ik enkel nog alleen op. En daarnaast heb ik dan een winkel met showkostuums die ik uitbaat. Dat was mijn grote droom.”
- Geslacht is bijzaak
“In mijn shows speel ik verschillende typetjes. Van koningin Mathilde tot Marilyn Monroe. Soms zing ik ook enkele nummers. Zolang ik de mensen kan entertainen en doen lachen, ben ik gelukkig. Daarom zie ik mezelf meer als een stand-upcomedian en niet als een showqueen. Ik heb een hekel aan dat woord. Net zoals transgender en travestiet. Het zijn allemaal heel uiteenlopende begrippen en het ene heeft volgens mij niets met het andere te maken. Dat zorgt dan voor verwarring. Ik wil niet in zo’n hokje geduwd worden. Ik ben een stand-upcomedian en ik doe vaak shows. Dat ik ook transgender ben, staat daar volledig los van. Ik heb mijn geslacht altijd bijzaak gevonden. Man of vrouw zijn gebeurt in je hoofd en je hart, niet tussen je benen. We hebben allemaal wel mannelijke of vrouwelijke trekjes en we zijn allemaal wel eens nieuwsgierig naar de ander. Daar hoeft geen label opgeplakt te worden.”
Hokjes
Wim Slabbinck: “We denken vandaag allemaal heel vaak in hokjes. Termen zoals heteroseksualiteit en homoseksualiteit zijn eigenlijk uitvindingen van de 19e eeuw. Daarvoor dachten we helemaal niet na over onze seksuele oriëntatie. Het was niet ‘je bent homo of hetero.’ Vandaag is dat anders. Mensen die zich willen oriënteren krijgen alsmaar meer druk van buitenaf om te kiezen tussen een man of een vrouw. Alsof het niet allebei kan zijn. Daarom is het belangrijk om te begrijpen dat oriëntatie geen hokje is maar een ruim spectrum. Je kan dus bijvoorbeeld als man heteroseksueel zijn maar tegelijk ook vrij zijn om vrouwenkleren te dragen. In Amerika zijn de meeste travestieten heteroseksuele mannen en zij voelen zich alles behalve homoseksueel. De taal die wij gebruiken om oriëntatie te beschrijven, is verkeerd en beperkt ons in onze mogelijkheden.”
Even Uittesten?
“Mocht er een test bestaan die je score op het spectrum van seksuele oriëntatie meet, zouden we versteld staan. Heel wat mannen en vrouwen zullen ontdekken dat er aspecten van hun seksualiteit ook bij homoseksualiteit liggen. Dat is helemaal niet erg. Maar zolang we denken dat heteromannen alleen maar mogen vrijen met vrouwen en homo’s alleen maar met andere mannen beperken we onze identiteit. Dat is natuurlijk niet de bedoeling.”
De auteur
