Heel wat studenten combineren hun opleiding met een druk topsportschema. Vibe Bevernage (23) vertelt hoe zij als student met een topsportstatuut het studentenleven ervaart.
Op het moment dat Vibe de voordeur opent, komen haar ouders net terug van hun ochtendloopje. Sportiviteit is duidelijk met de paplepel ingegeven. “Mijn mama speelde basketbal. Toen ik in het eerste leerjaar begon, was ze ook mijn coach.” Van jongs af basketbalt Vibe al op niveau: eerst provinciaal in haar thuisstad Wevelgem en later, op vijftien, regionaal in Kortrijk. Op negentien startte ze in eerste klasse in het Oost-Vlaamse Laarne.
Leren balanceren
Vandaag speelt ze in eerste klasse in het Waalse Brunehaut, maar daarnaast studeert ze ook fulltime aan de Universiteit Gent: “Ik ben afgestudeerd als leerkracht L.O. en wiskunde, maar doe er nog een master Klinische Orthopedagogiek en Disability Studies bij.” Die studies zijn een pittige combinatie met vier trainingen en een match per week, maar voor Vibe niet onmogelijk. “Ik wilde mijn sport nooit laten vallen voor mijn studies. En daarvoor is plannen key.” Door haar topsportstatuut hoeft ze niet bij alle lessen aanwezig te zijn en kan ze data verzetten, maar ze moet wel extra hard werken. “Als ik van de les thuiskom, studeer ik. Bij vrije momenten werk ik aan papers. En erna ga ik basketballen. Zodra ik mij niet meer volledig voor basketbal kan smijten, moet ik mijn leven anders indelen.”
Een gouden raad die Vibe jonge topsporters wil meegeven: goed plannen en niet opgeven. “Het even niet meer zien zitten of geen zin hebben om ’s ochtends na een late training naar de les te gaan, hoort erbij. Zolang je energie haalt uit je topsport en het ook geestig vindt om te studeren, is het het waard.”
Sociaal leven
Het studentenleven is meer dan alleen lessen en papers, maar hoe combineer je dat met het sportleven? “Niet”, lacht Vibe. “Vrijdagavond drink ik niet, want de volgende dag heb ik match. Zaterdagavond zou ik op café kunnen, maar pas na de match om elf uur. Alles is zo wel wat aanpassen.” Tijdens de week uitgaan in Gent is ook geen optie. “Ik heb soms training tot negen uur ’s avonds, en dat vergt al veel energie. Erna uitgaan en dan ’s morgens om acht uur in de les zitten is niet aan te raden.”
Toch voelt ze zich een gewone student met genoeg zatte avonden achter de rug. “Ik heb nog gehad dat ik om half negen een match speelde, om tien uur klaar was, en om elf uur met mijn vrienden fuifde.” Gelukkig tonen haar vrienden begrip voor Vibes druk schema. “Veel vrienden van mij zitten ook in de basketwereld, dus zij verstaan dat wel. Om elkaar niet uit het oog te verliezen, kijken we naar elkaars matchen.”
Naast goede vrienden zorgde de basket ook voor liefde bij Vibe: “Ik ben zes jaar samen met mijn vriendin die ik leerde kennen toen we bij dezelfde ploeg in Kortrijk speelden. Ik ging dan in Laarne spelen, en een jaar later startte ze daar ook. Ik heb geluk dat we in dezelfde sporttak zitten, in dezelfde ploegen speelden, en veel gemeenschappelijke vrienden hebben. Dat maakte afspreken gemakkelijker.”
Nu Vibe in Wallonië speelt, moeten ze puzzelen met agenda’s. “We proberen elkaars matchen te kijken en plannen onze weekends errond”, vertelt ze. “Als ik in Luik een match heb, maken we er een citytripje Luik van.” Ondanks moeilijke schema’s kunnen ze altijd bij de ander terecht. “Enkel als we tegen elkaar moeten spelen, steunen we elkaar iets minder op het veld. Een beetje gezonde competitie in de relatie”, grapt Vibe.
De auteur
