Mijn eerste jaar als studente journalistiek zit er bijna op. Voor het vak SelfLAB online 1 besloot ik daarom een blog te starten. “starten” is eigenlijk het woord niet… De blog had ik al iets langer dan een jaar, omdat ik ontzettend graag in mijn pen kruip en dingen schrijf. Aangezien ik al van jongs af aan gebeten ben door de actualiteit en alles wat er rondom mij gebeurt, leek mij dat een uitstekende keuze. Ik schrijf met een eerlijke, kritische blik over alles wat op het pad komt van een 20-jarige. Muziek, mode, politiek,… Ik heb mij zelfs gewaagd aan onderwerpen van maatschappelijke debatten. Ik vind het heel belangrijk om de feiten objectief weer te geven, zeker in tijden waar termen als fake news de kop opsteken. Maar het zou natuurlijk mijn blog niet zijn moest ik er niet steeds mijn ongezouten mening bij verteld hebben.
Een link naar mijn blog vind je hier:
https://indeschoenenvanmarie.wordpress.com/
Als naam koos ik voor “Very Mary”. Ik hoef je waarschijnlijk niet te vertellen vanwaar die komt, maar ga het toch even doen. Het is eigenlijk heel simpel: de “very” slaat op hoe hard ik er mijn eigenheid en eerlijkheid probeer in te steken en de “mary” is uiterààrd een verwijzing naar mijn naam, naar mezelf. Dit schooljaar schreef ik onder andere een post over vluchtelingen, een recensie over een toneelstuk en een post over de zoektocht naar jezelf. Mijn onderwerpen zijn heel verscheiden, je vindt er niet echt een rode draad in. Behalve dan het feit dat ik schrijf over thema’s schrijf die mij nauw aan het hart liggen. Ik heb een meerwaarde proberen creëren door er hier en daar afbeeldingen, video’s en geluidsfragmenten aan toe te voegen. Als lezer zorgt een crossmediale ervaring toch net voor dat tikkeltje meer.
De homepagina van mijn blog “Very Mary”.
Het doel van mijn blog is vooral om jongeren aan te zetten tot nadenken. Kritisch leren nadenken over onderwerpen die in het lang en het breed behandeld worden op televisie en in de krant. Volgens mij is er niets belangrijker dan als jongvolwassene een eigen visie en mening te ontwikkelen in en over de samenleving van vandaag, die op volle toeren draait. In tijden van polarisering en propaganda (weliswaar in een andere vorm dan vroeger, maar het is er nog steeds) vind ik het zo ontzettend interessant en nodig om als nieuwe generatie zulke dingen in vraag te stellen. Dus met het neerpennen van mijn mening wil ik niemand overtuigen dezelfde mening te delen, maar vooral er zelf eens over na te denken.
Ergens ben ik in de opzet geslaagd, denk ik. Zo heb ik heel wat berichtjes ontvangen van mensen die een post gelezen hadden en vertelden dat ze mijn kijk op de dingen heel erg goed vonden. Een meisje stuurde me bijvoorbeeld ook hoe fijn ze het vond dat ze zichzelf herkende in de post “Groot worden, it’s a trap” en hoe blij ze was dat ze niet de enige was die met zoiets zat. Daar doe ik het voor!
De auteur
