“Vrijdag 20 december 2015. Omstreeks 22.30 uur voelde ik de grond onder mijn voeten wegzakken.” Wim Beelaert, algemeen coördinator van de KAA Gent Foundation, verkocht die avond samen met enkele collega’s kalenders van KAA Gent rondom de Ghelamco Arena. Plots begon Gent-speler Benito Raman met het beruchte lied Alle boeren zijn homo’s en sommige supporters zongen doodleuk mee.
“Ondanks het feit dat Benito Raman met zijn gezangen enkel de Club Brugge-supporters wou treiteren, besefte ik onmiddellijk dat er een enorme polemiek zou ontstaan. Ik heb zo snel mogelijk na het incident de persverantwoordelijke opgebeld en hem gezegd dat Benito van zodra hij kon zijn excuses moest aanbieden aan alle holebi’s.”
In rep en roer
Nog voor Raman daartoe de kans kreeg, verscheen er op de site van Het Nieuwsblad een artikel met als kop Benito Raman schoffeert Club-fans. Beelaert reageerde kwaad, want de pers leek de essentie van het probleem te missen. “Niet de Club-fans waren de slachtoffers, wel de holebigemeenschap. Dat de holebigemeenschap niet negatief reageerde jegens KAA Gent vind ik nog steeds een blijk van erkenning. Geen enkele club heeft meer zijn nek uitgestoken voor holebi-acceptatie dan KAA Gent.”
De sociale media stonden na het voorval onmiddellijk in rep en roer. “De supporters vroegen zich terecht af waarom dit net onze club moest overkomen. Onze club was tenslotte al jaren aan het proberen om holebi’s gelijke kansen te geven.”
De club kwam al jaren op voor holebi’s, maar dat deden ze niet alleen. “Jaren voor het incident werkten we al samen met Gentse scholen en jeugdverenigingen rond diversiteit”, zegt Beelaert. Tijdens het competitiejaar 2014-2015, toen KAA Gent uiteindelijk de titel pakte, hing er een enorm positieve vibe rond de club. Alles wat met de ploeg geassocieerd werd, was positief. “Het jaar waarin we kampioen werden, slaagden we erin om de Gentse speelplaatsen blauw en wit te kleuren. Alles wat met onze kleuren te maken had, werd als positief beschouwd. Dat was prachtig om te zien.”
Pijnlijke familieverplichtingen
De vrijdag waarop Raman het lied zong, was tevens de vrijdag voor de kerstvakantie. Net als vele andere huisvaders had Beelaert tijdens die periode familieverplichtingen. “Ons gezin was uitgenodigd op enkele familiefeestjes. Op een bepaald moment begonnen de kinderen er Alle boeren zijn homo’s te zingen. De week na de kerstvakantie deden zich gelijkaardige situaties voor op de speelplaatsen. Diezelfde speelplaatsen die vroeger blauw-wit kleurden. Dat is enorm pijnlijk”, verklaart de algemeen coördinator.
De gevolgen van de gezangen hebben Beelaert duidelijk geraakt. “Van de ene seconde op de andere wordt je club geassocieerd met de verkeerde zaken. Al het positieve van vroeger was plots weg. Dat raakte mij het hardst.”
Een onvergetelijke les
Volgens Beelaert is de samenleving klaar om een speler die uit de kast komt te accepteren. “Als er morgen een speler zegt dat hij homo is, zal daar volgens mij geen probleem van gemaakt worden. We hebben op zo’n moment enkel een aantal clubs nodig die hun nek daarvoor durven uitsteken.” Toch denkt de medewerker van KAA Gent dat ons land een paar stappen achter is op de buurlanden. “Nederlandse en Engelse ploegen hebben al veel meer gedaan om de holebi-haat te bestrijden dan ploegen uit de Jupiler Pro League. Ons land is op dat vlak veel conservatiever volgens mij.”
Beelaert is tevreden dat hij met zijn ploeg het voortouw neemt op vlak van holebi-acceptatie. “Het Belgisch voetbal wordt te veel gerund door oudere mannen die het thema vaak niet begrijpen. Ik mag van geluk spreken dat ik met Michel Louwagie kan samenwerken. Hij ziet het belang van het thema in.” Doorheen de jaren heeft Beelaert veel geleerd, maar er is één les die hij nooit zal vergeten. “Voor dergelijke zaken moet je je nek durven uitsteken. Het gaat tenslotte om mensenrechten.”
De auteur
