Samy Meziani verloor vijf jaar geleden zijn arm in een auto-ongeluk. In die vijf jaar moest hij wekelijks naar het ziekenhuis. Hij onderging verschillende operaties en leerde leven met één arm, tot hij het aanbod kreeg om een bionische arm te testen…
De fantoompijn blijft en zal waarschijnlijk ook nooit weggaan
Na zijn ongeluk besloot Samy om door het leven te gaan met een gewone armprothese. Die heeft het voordeel eruit te zien als een normale arm maar echt functioneel is hij niet. Een jaar geleden ging Samy in op de vraag om één van de eerste bionische armen in Vlaanderen uit te testen. Die zou hem toelaten weer met twee armen te kunnen functioneren. Maar daar waren wel verschillende bezoeken aan het ziekenhuis voor nodig.
Technologie
De operaties verliepen in verschillende fasen. Eerst werd er een titanium schroef aangebracht door de huid, in het bot van zijn schouder. Op deze schroef kwam er een fixatiepen, waarmee Samy de arm kan bevestigen aan zijn lichaam. De overgebleven zenuwen van de arm die hij verloor, werden verplaatst naar zijn schouder. Deze zenuwen werden dan gekoppeld aan de spieren in zijn bovenarm en schouder. Als Samy de arm wil gebruiken moet hij deze eerst aanbrengen op de fixatiepen. Daarna plakt hij ‘slimme’ pleisters op de plekken waar zijn zenuwen zitten. Die ‘slimme’ pleisters verbinden zijn zenuwen met de arm. Zo kan hij de arm bewegen met zijn gedachten, net zoals hij vroeger deed.
Anders
Uiteraard is het niet zo eenvoudig als het lijkt, Samy moet dagelijks trainen om zijn nieuwe arm onder controle te houden. Het vergt uiterste concentratie en veel moeite om alles elke dag opnieuw te installeren. Bovendien is er het esthetische. De bionische arm is opzichtig en wijst Samy op het gemis van zijn arm. De fantoompijn zal waarschijnlijk nooit weggaan. Het maakt dat hij de arm liever niet draagt.
Wanneer ik deze ‘robotarm’ draag, krijg ik vele vragen en word ik er steeds opnieuw aan herinnerd dat ik ‘anders’ ben
-
- “Ik zou mijn bionische arm eigenlijk veel meer moeten dragen. Hij weegt gewoon enorm zwaar, bijna twee kilo”
-
- “Sinds vorige maand heb ik ook één arm in mijn dromen. Ik droomde de afgelopen vijf jaar dat ik mijn beide armen nog had”
-
- “Eigenlijk kan ik nog maar net zeggen dat ik het ongeluk verwerkt heb”
-
- “Ik koos voor de richting lerarenopleiding omdat ik jongeren wil waarschuwen over hoe snel alles mis kan lopen”
-
- “Ik haat het als mensen vragen hoe het gaat met mijn arm? Met mij gaat alles prima”
-
- “Het is niet dat mijn rechterarm nu super gespierd is, maar ik kan wel echt alles doen met die ene arm”
-
- “Elke dag heb ik steeds het gevoel dat mijn arm er nog is. Het feit dat de dokters zeggen dat dit gevoel nooit zal verdwijnen, vind ik angstaanjagend”
De auteur
