Het idee voor mijn SelfLAB online-project komt eigenlijk van de zomer van 2017: ik ging toen twee weken fietsen in Frankrijk om even weg te zijn van thuis. Ik reed toen doelloos door Frankrijk, had niet echt een route uitgestippeld. Bijna al mijn vrienden verklaarden me gek dat ik het deed, behalve Lars.
Lars was onder de indruk, vroeg naar de verhalen, en begon zelf ook enthousiast te worden over het idee om met de fiets te reizen. In juni namen we dan het grote besluit: we zouden samen naar Saint-Malo fietsen. Waarom Saint-Malo? Daar was geen enkele reden voor. We kozen gewoon lukraak een stad die ons mooi leek.
Ik wist bij het plannen al dat ik SelfLAB online in tweede moest doen. Eigenlijk vond ik het ook niet erg: het project waaraan ik doorheen het jaar werkte, vond ik heel frustrerend. Ik was niet tevreden over wat we bereikt hadden, en ook niet over de samenwerking. Ik heb geen enkel probleem met mijn groepsgenoten, maar had niet de motivatie om dat project alleen af te ronden, wat wel mogelijk was. Dus ging ik kijken: waar kon ik deze zomer iets rond doen. Het weekendje weg naar Parijs dat ik voor mijn verjaardag had gepland, wou ik niet doorbrengen met een camera in mijn handen. Het jaarlijks kampeertripje met mijn vrienden naar ons bos was niet echt geschikt, aangezien we daar het grootste deel van de tijd dronken zijn. Dus bleef het fietsen over.
Aangezien ik geen ander materiaal had dan mijn DSLR camera, was het filmen tijdens het fietsen moeilijker dan gedacht. Veel van de beelden waren onstabiel en bewogen mee op het ritme van het fietsen zelf, maar ik vond dat het ergens de sfeer goed weergaf: altijd maar in beweging blijven. Filmen met mijn microfoon ging alleen maar toen we stilstonden, dus de audio was niet echt bruikbaar.
Na de eerste dag waren we eigenlijk al op: ik was zodanig verbrand dat ik voor de rest van juli zou blijven vervellen. Bij Lars was het nog erger, hij had het fietsen zwaar onderschat. Halfweg de tweede dag gaf hij aan dat hij naar huis wou. Ik probeerde nog wel door te gaan, maar op de derde dag was het bij mij ook op: ik stapte uiteindelijk in Toucet La Plage af, en keerde met de trein terug naar huis.
Bij het editten probeerde ik zoveel mogelijk patronen te verwerken in mijn videos: ik gebruikte altijd zelfde intro’s en outro’s, bouwde de ‘afleveringen’ altijd gelijkaardig op,… De eerste twee afleveringen werkte ik altijd naar het minimum van drie minuten, maar daarna gaf ik mezelf een zekere vrijheid qua tijd, en ik vind dat de kwaliteit van de afleveringen toen ook steeg.