Ik ben begin dit schooljaar begonnen met een blog over vrijwilligers: ‘Vrijwilligers Boven’. De bedoeling van mijn blog is om allerlei mensen die aan vrijwilligerswerk doen in de kijker te zetten. Dan gaat het niet alleen om mensen die ‘spectaculaire’ dingen doen, maar ook gewone mensen die zich dag in, dag uit inzetten voor anderen of vzw’s die evenementen organiseren. Ik wilde ook mijn eigen ervaringen met vrijwilligerswerk tonen, zodat het duidelijk werd dat ik er zelf niet zo veel ervaring mee heb en er dus ook nog over bijleer.
Interviews
In het begin wist ik niet zo goed waar te beginnen, ik wist wel dat er genoeg vrijwilligers zijn die ik vragen zou kunnen stellen, maar hoe kies je nu? Ik heb dan gekozen om als eerste interview iemand van het dierenasiel in Gent te nemen. Ik ben eerst gaan wandelen met een hond en had zo al eens vermeld dat ik Hans graag wilde interviewen. Toen ik met de hond terug kwam, voelde ik mij al meer op mijn gemak. Ten eerste omdat we een passie delen: dieren en ook omdat ik me al goed voelde bij hem nadat hij me met de hond geholpen had.
Het tweede interview die ik afgenomen heb, was van iemand die vrijwillig bij de brandweer werkt. Ik heb bewust gezocht naar iemand die een iets meer “spannende” job deed, omdat ik weet dat niet alle vrijwilligerswerk even interessant is om over te lezen. Jonah heeft me enorm pakkende verhalen verteld over hoe hij zelf bijna in een brand omgekomen is en over hoe hij al meerdere levens gered heeft. Dit vond ik enorm pakkend en dan ook echt heel leuk om oer te schrijven.
Evenementen
De evenementen die ik bijgewoond heb, die ook rond vrijwilligerswerk draaiden, waren ook heel leuk om te doen omdat het geen “gewoon” interview was. Ik kon zelf schrijven wat ik ervan vond, wat ik interessant vond en kon er de foto’s of video’s bijzetten die ik zelf wilde. Van evenementen is ook meer beeldmateriaal te krijgen en kun je meer mensen aanspreken, wat het visueel aantrekkelijker maakt.
Het artikel die ik tot nu toe het leukst vind aan mijn blog, is het artikel waarbij ik over mijn eigen ervaring met vrijwilligerswerk praat. Ik vind het leuk om een stukje van mezelf te tonen en om er ook telkens aan herinnerd te worden als ik door mijn blog scrol.
Zelfreflectie
Ik vind het wel enorm jammer dat ik niet meer interviews heb kunnen afnemen. Ik weet dat dit volledig bij mezelf ligt en dat ik iets moet doen aan mijn uitstelgedrag, maar dat lukt me nog niet. Ik heb de video’s over uitstelgedrag bekeken en volg de tips van andere mensen. Ik heb een planning gemaakt, wat ik vroeger nooit deed. Ik werk nu ook met een agenda, waarvan ik mezelf verplicht die elke ochtend te bekijken en bij te vullen en toch lukt het me niet om mijn taken op tijd af te werken. Alles gebeurt ’s avonds, wanneer ik me optimaal kan concentreren, maar wanneer het dus ook vaak al bijna tijd is om in te dienen. Ik hoop dat ik volgend jaar, als ik mag verder werken aan dit project, beter inzie hoe ik de interviews kan verdelen over het jaar en er nog iets mooier van maken.