Voor mij was SelfLAB onlineeen zoektocht, ik wist niet goed waar te beginnen. Ik wist niet hoe ik het ging aanpakken en met welke thema’s ik wou gaan werken. Mode beschouw ik als een passie van me. Mijn droomjob is redactrice worden bij een mode- en lifestyle magazine of online platform. Ik vind mode een manier om jezelf te onderscheiden en het is tijdloos. In het begin wou ik aan het werk gaan met mijn passie voor mode. Ik wou een lifestyle blog starten. Ik ben nogal onzeker als persoon en al snel begon ik te twijfelen aan mijn idee. Het miste diepgang en betekenis. Ik vond dat het onderwerp toch te oppervlakkig was. Ik wou iets dat meer betekenis had, iets dat dieper ging dan het uiterlijk van de mens.
Ik kwam aan de praat met Stéphanie over haar SelfLAb online, een blog rond mensen- en dierenwelzijn. Het was een project dat meer kon betekenen voor anderen, het liet een grote stempel na. Samen besloten we dat ik deel kon uitmaken van haar Selflab-project, The Greater Good. Dit was allemaal tijdens het eerste semester. Ik vond het een zeer stresserende periode. De examens stonden voor de deur en ik vond het lastig om tijd te maken voor het vak. Ik moet toegeven dat ik het niet als prioriteit zag naast al onze andere vakken en deadlines.
Mijn eerste artikel voor ‘The Greater Good’ is het artikel over de organisatie Hand in Hand. Dit is een organisatie die zich ontfermt over vluchtelingen en mensen die niet in orde zijn met hun papieren. De organisatie werkt zeer één op één. Ze helpen ieder persoon apart en luisteren naar elk verhaal. Ze helpen mensen op alle mogelijke manieren. Dit kan gaan van onderdak, huur betalen, de rekeningen betalen, zorgen dat de kinderen naar school gaan en nog zoveel meer. We hadden ons interview met de vrijwilligster Kris. Zij werkt al tientallen jaren samen met Hand in Hand. Ze heeft ons uitgenodigd naar een brunch die ze samen hield met andere vrijwilligers. Ik ben daar naartoe gegaan en vond het zeer ontroerend. Ik heb twee interviews kunnen opnemen. De verhalen die ik hoorde vond ik zo erg. Ik ben zeer blij dat we Hand in Hand in de spotlight hebben gezet. Wat ze doen verbetert levens. Het is belangrijk dat mensen kennismaken met zo’n organisatie.
Ik heb twee verhalen van vluchtelingen gehoord. Ik heb het verhaal van Nyazi dieper uitgewerkt. Ik vond dat het een apart artikel verdiende. Zijn verhaal is geen dagdagelijks verhaal. Hij vertelde mij over zijn reis vanuit Zuid-Soedan tot België. Ik kon me niet voorstellen hoe het moet zijn om zo’n tocht mee te maken. Ik was erg geraakt door zijn verhaal. Het is een verhaal dat veel andere vluchtelingen ook hebben meegemaakt. Ik vind dat wij als Westerlingen daar niet altijd genoeg bij stilstaan. Deze ontmoeting was voor mij een echte eye opener.
Ik ken Lieze al een paar jaar. Zij was de eerste persoon die in mij opkwam toen ik hoorde dat de blog over mensen- en dierenwelzijn ging. Lieze heeft haar eigen vzw Perliespillows. Dit is een organisatie die zich richt tot kindjes met (terminale) ziektes zoals kanker. Zij naait knuffels voor de kindjes en steunt ze op verschillende manieren. Ik vind dit zo een prachtig concept. Het is maar iets kleins, een knuffeltje, maar voor die kinderen betekent het de wereld. Ik was geraakt door haar verhaal en kan niet geloven wat voor een sterk persoon zij is. Ik vind dat iedereen met weten dat Perliespillows bestaat! Ik vind het prachtig wat ze doet. Ik vond het artikel schrijven best moeilijk. Ik wou niet mislukken en haar teleurstellen.
Stéphanie en ik zijn samen naar de vzw Beweging van Mensen met Laag inkomen en Kinderen geweest. Deze organisatie zet zich in voor mensen die leven in armoede. Ik vond dit een zeer confronterende afspraak. Ik had medelijden met die vrijwilligers die hun verhaal deden en voelde me machteloos. Je wilt ze helpen maar je weet niet hoe. De vrijwilligers vertelden over de organisatie en hoe zij hun steentje bijdragen. Na het interview bleven hun verhalen in mijn hoofd. Ik kon het niet vergeten. Het heeft me bewuster gemaakt van mijn leven. Ik besef dat ik echt veel geluk heb en dat ik het niet moet zien als iets vanzelfsprekend. Ik ben zo dankbaar dat ik zoveel kansen heb. Dit interview heeft mijn ogen geopend.
Dankzij SelfLAB online heb ik kennis gemaakt met mensen en organisaties die ik ervoor helemaal niet kende. Ik ben erg blij dat ik me heb aangesloten bij Stéphanie. Ik vond de ene afspraak emotioneler dan de anderen maar allemaal waren ze kostbaar. Ik heb veel bijgeleerd over mijzelf al persoon en ik kijk met andere ogen naar de wereld.
https://blogthegreatergood.wordpress.com/
De auteur
