Ik ben dakloos, al hoor ik dat niet graag. Dakloos focust op datgene wat ik niet heb, een dak. Ik noem mezelf liever buitenrijk, ik ben veel rijker aan ervaringen buiten. Mijn kleren zijn verstorven en van mijn schoenen blijft ook al niet veel meer over. Ik sta in de Sint-Pietersnieuwstraat voor me uit te staren. Ik zie studenten lopen vol met dromen en vol met passie. Was ik maar terug zo oud, ik had het wel helemaal anders gedaan. Mijn dromen zijn vervlogen samen met mijn geld. Nu zit ik hier, zonder dromen, zonder hoop en zonder deftig schoeisel. Deze Sint-Pietersnieuwstraat is absoluut niet de “Highway to Hell”. Dit zou impliceren dat het zich nog buiten de krochten van de onderwereld bevindt. Neen, het ligt middenin de vuurzee waar Lucifer zijn daden verricht. Lucifer, ofte Satan, heeft werkelijk enorm zijn best gedaan om deze straat zo ondraaglijk mogelijk te maken voor daklozen. Auto’s razen voorbij en het voetpad loopt zo vol dat er eigenlijk een tweede verdieping nodig is. De werken aan de boekentoren maken een geluid dat nog onaangenamer in mijn oren klinkt dan de kreten die uit het slachthuis in Tielt komen. Geen mens kijkt nog op, iedereen is zijn eigen helleweg aan het banen. De massa vereenzaamt het individu. Mensen staren ontelbaar keer liever op dat kleine lichtgevende schermpje dan in de fonkelende ogen van hun medemens. Die drukke eenzaamheid zie je meer dan ooit tevoren en dan zeker in de Sint-Pietersnieuwstraat. Het walhalla voor personen die van onsamenhangende rotchaos houden. In drie opeenvolgende huizen zijn respectievelijk een pittabar, een gynaecologisch centrum en een kopieerwinkel te vinden. Net zoals deze drie helemaal niets met elkaar te maken hebben, denkt ook het wandelend gepeupel volledig anders te zijn dan de rest. Pitta heeft gelukkig niets te maken met de edele delen van de vrouw, maar jij, gestresseerde rechtenstudent, bent niets anders dan de louche zakenman die mij bijna van mijn sokken loopt. Jullie zijn beiden gevangen in deze drukte maar voelen ook soms drukkende eenzaamheid, net zoals ikzelf en net zoals elke andere sterveling. Lucifer dit heb je goed gedaan, ik weet nu ten minste al wat er mij te wachten staat na mijn zielig leven hier op aarde.
Aan de dakloze zonder schoenen
Kijkend niet bewegend
In zijn eenzaamheid
Wantrouwen dat regent
Door verlatenheid
Zonder hoop en zonder schoenen
Niemand die zijn kreet kan horen
Dromen kunnen niet verzoenen
Wat hij allemaal is verloren
Ooit had hij dezelfde dromen
Als dat dartelend gepeupel
Verdriet bleef maar doorbomen
En dat maakte zijn ziel kreupel
Kreupel van de jaloezie
Waaraan heeft hij dit toch verdiend
Zelfgecreëerde apathie
Houdt niemand met hem bevriend
Hij is eenzaam en verlaten
In zijn eigen hel op aard
Ga toch even met hem praten
Zet zijn bestaan weer op de kaart
De auteur
