Voor Selflab heb ik een blog gemaakt over verhalen op de trein. Deze blog gaat over willekeurige mensen die iets meegemaakt hebben en het graag willen delen. De onderwerpen zijn heel uiteenlopend, maar stuk voor stuk bijzonder. Hiervoor heb ik een groot deel van België doorgereisd.
Het begin
Toen er mij in september de vraag werd gesteld wat ik wilde gaan doen voor Selflab, wist ik het niet. Ik begon na te denken wat mij bezighoudt en waar ik dagelijks tijd aan besteed. Zo kwam ik al snel tot de conclusie dat ik veel tijd op de trein doorbracht. Ook daklozen vond ik een interessant onderwerp. Na een week nadenken, had ik twee uitgewerkte ideeën. Ofwel wou ik het verhaal van daklozen brengen, ofwel wou ik de verhalen van mensen op de trein verwerken in een blog. Al snel bleek mijn eerste idee te hoog gegrepen voor een eerstejaarsstudent. Dus besloot ik het tweede idee uit te werken.
Ik ben in september begonnen met een eigen blog, genaamd ‘Eén dag op de trein’. Ik heb een aantal sites zoals WordPress geraadpleegd en ben na een poosje overgestapt naar Webnode. Hiermee kon ik mijn verhalen brengen zoals ik het wou. Mijn doel was willekeurige mensen met een goed verhaal te interviewen in stations of op de trein. Dit was niet makkelijk, omdat de stap naar mensen aanspreken een te grote stap was voor mij. Dus besloot ik om eerst een onderdeel ‘fotografie’ uit te werken. Hierin kwamen allerlei foto’s die ik zelf heb genomen van treinen en stations in België. Nadat ik dit deel heb uitgewerkt in het eerste semester, ben ik overgegaan naar waar het allemaal om draaide: mijn blog.
Andere manier
Ik had geprobeerd om aantal mensen te interviewen in stations, maar dat verliep niet vlekkeloos. Sommige mensen spraken een andere taal, anderen hadden geen mening of geen tijd. Het werd dus zeer moeilijk om de drempel te overbruggen en op zoek te gaan naar mensen die wel wilden meewerken aan mijn project. Omdat het niet ging zoals ik verwacht had, probeerde ik het op een andere manier. Ik wilde om te beginnen in mijn ogen bekende personen interviewen, hierdoor werd de drempel naar onbekende mensen kleiner.
Mijn ex-buurman was treinbestuurder en zag het meteen zitten om een interview met mij af te nemen. Dit heeft ongeveer een week geduurd om alles uit te typen en te bewerken. Het verhaal van de treinbestuurder werd mijn eerste blogpost. Door mijn site op sociale media te plaatsen, heb ik een aantal mensen gevonden die graag hun verhaal wouden delen met mij, ook al kende ik hun niet persoonlijk. Hiervoor ben ik onder andere naar Leuven gereisd. Uiteindelijk heb ik opnieuw mijn eerste stap gezet. Ik heb een aantal mensen aangesproken in stations en op treinen. Een paar mensen wouden meewerken.
In de onderstaande bijlage is mijn volledige blog te vinden. Mijn blog is onderverdeeld in vier categorieën: ‘verhalen’, ‘fotografie’, ‘contact’ en ‘wie ben ik?’.
https://een-dag-op-de-trein.webnode.be/
De auteur
