‘‘Nu de klik gemaakt is, besef ik dat we het milieu heel wat geweld hebben aangedaan’’, zegt Johan Rooms (53), landbouwer in hart en nieren. Johan neemt in 1992 het melkveebedrijf, dat sinds 2019 een bioboerderij is, over van zijn ouders. Nu Johan 53 is, begint hij langzaamaan na te denken over zijn toekomst en een leven buiten de boerderij.
In november 2017 stappen Johan en zijn vrouw Isabel over naar de biologische productiemethode en twee jaar later krijgen ze het certificaat. ”Het idee is wel al veel vroeger gerijpt. Ik heb vier jaar getwijfeld of ik zou overstappen.” Er waren heel veel vragen en weinig antwoorden en daarom is Johan op zoek gegaan naar een antwoord op die vragen. ”Ga ik daarmee mijn boterham kunnen verdienen en ga ik al mijn verplichtingen kunnen voldoen jegens mijn gezin? Dat waren de belangrijkste vragen.”
Johan heeft er vertrouwen in dat hij op termijn winst zal maken, maar daarvoor doet hij het helemaal niet. ”De beweegreden om over te stappen naar bio mag niet zijn dat je meer wilt verdienen of meer winst wilt maken. De grootste reden moet zijn om een betere planeet achter te laten voor onze kinderen en kleinkinderen.’’
”Ik heb al vrij snel aangegeven dat ik de boerderij wou overnemen”, vertelt Johan. Hij wou een onderwijsrichting volgen in de landbouw, maar zijn mama vond dat geen goed plan. ”Ik heb eerst drie jaar een algemene studierichting gevolgd maar daarna heb ik toch een landbouwrichting gevolgd. En ik heb mij dat nog niet beklaagd.”
Niet fanatiek
De aanleiding om destijds over te schakelen is vooral omdat ze thuis zelf bezig zijn met het klimaat, vertelt Johan. ”We volgen de media en het laat ons niet koud dat het milieu zwaar onder druk staat. We hebben zonnepanelen, het toilet is met regenwater en we gooien geen voedsel weg. Maar we zijn niet echt fanatiek.”
”Nu ik de klik gemaakt heb, besef ik dat we het milieu heel wat geweld aangedaan hebben”, vertelt hij. Johan vindt trouwens dat we veel meer zorg moeten dragen voor de natuur, maar niet alleen de landbouwer moet daarop letten. ”Iedereen kan dat op zijn manier. Als ik en mijn echtgenote gaan wandelen, staan we echt te kijken hoe de tuinen bij de mensen er soms bijliggen.”
Vrije tijd
In zijn vrije tijd gaat Johan graag wandelen, maar hij zou liever wat meer gaan fietsen. Verder proberen ze een keer per jaar op reis te gaan. ”Uiteraard met de auto naar bijvoorbeeld Frankrijk of Duitsland”, zegt hij. ”Ik ben nog maar één keer in mijn leven met het vliegtuig op reis gegaan. Het is niet echt mijn droom om de wereld te zien.” Een van de belangrijkste redenen daarvoor is omdat het niet makkelijk is om de koeien zomaar achter te laten. ”Koeien moeten 7/7 en 24/24 verzorgd worden. Dat was ook een grote zorg met corona. Wie gaat de boel hier draaiende houden, mochten wij ernstig ziek worden?’’
Ik gruwel van een nine-to-five job
Johan Rooms
Voor Johan zijn de gezondheidswerkers en de mensen die zich aan de regels houden de helden in deze coronatijd. ”De mensen die zich niet aan de regels houden, zijn dikke egoïsten. Niemand vindt het leuk om opgesloten te zitten in zijn huis.” Johan heeft het er trouwens voor over om zich aan de regels te houden. ”Ooit gaat het beter zijn, omdat we gevaccineerd gaan worden.”
Voor Johan zijn er drukke en minder drukke perioden in het jaar, maar dat is iets wat hij niet erg vindt. ”Ik gruwel van een nine-to-five job.” De drukste periodes zijn als een koe zou kunnen kalven. ”Dan moet ik om de vier uur gaan inspecteren. En een koe kalft ieder jaar en we hebben 100 koeien, dat wilt dus zeggen gemiddeld om de drie dagen.”
Toekomst
Ik kan blij zijn als iemand anders blij is
Johan Rooms
Johan is 53, dus heeft hij uiteraard al min of meer een scenario voor een leven na de boerderij in zijn achterhoofd. ”Ik heb altijd gezegd dat ik nooit koeien zou hebben tot mijn 60. Vanaf mijn 62 kan ik op pensioen, maar dat houdt mij nu nog niet echt bezig.” Hij is een tevreden mens en heeft niet echt grote dromen die hij nog wil verwezenlijken. ”We komen niets te kort en kunnen normaal leven. We hebben geen rijkdom, maar dat interesseert ons eigenlijk niet. Ik kan blij zijn als iemand anders blij is. Jaloezie is mij vreemd.’’
De auteur
