Begin oktober ben ik beginnen schrijven voor de muzieksite Dansende Beren. Deze blog heeft ondertussen al bijna 6ooo likes op Facebook en een nog groter bereik dan mijn eigen persoonlijke blog. Deze site leek mij perfect omdat het dichter bij mijn muzieksmaak aanleunt dan welke site dan ook. Ik schreef een proefstuk dat ook meteen gepubliceerd werd en ondertussen schreef ik nog dertien andere artikels voor de site. De ene keer was het een korte recensie van een single, hier en daar eens een albumrecensie en ik mocht zelfs gratis naar zes concerten, in ruil voor een recensie de dag erna. Vooral de recensies van optredens hebben mij veel bijgeleerd. Ik moest aandachtig zijn en dingen opschrijven tijdens de concerten, vaak op de treinrit terug naar huis beginnen schrijven aangezien het de volgende dag zo snel mogelijk moest gepubliceerd worden, en nog veel meer. Ik heb dan ook geleerd mijn tijd nuttig te managen.
Ik schreef er niet enkel recensies, ook interviews horen erbij. Ik kreeg de kans om niemand minder dan Ruban Nielson, de frontman van de Nieuw-Zeelandse band Unknown Mortal Orchestra te interviewen naar aanleiding van zijn nieuw album dat in april zou uitkomen. De naam zegt u misschien niets, maar UMO stond in 2016 wel op Rock Werchter, staat eind mei in de Ancienne Belgique en is ook deze zomer van de partij op Pukkelpop. Niet zomaar een kleine naam dus. Aan het interview volledig uitwerken heb ik ook een hele tijd gezeten, gelukkig werd ik daarbij geholpen door Niels Bruwier, oprichter van Dansende Beren. Hij heeft mij niet alleen dan, maar het hele jaar door geholpen om mij beter te maken. De recensies waren nooit helemaal goed nadat ik deze afwerkte, maar Niels gaf altijd opbouwende kritiek en dankzij hem heb ik ook veel bijgeleerd.
Ruban Nielson en mezelf.
Het afgelopen jaar heeft zeker en vast zijn vruchten afgeworpen. Zo merk ik dat het schrijven de laatste maanden veel sneller en efficiënter gaat dan in het begin. Ik bespaar nu minstens de helft van de tijd. Na dit jaar bij Dansende Beree te hebben geschreven, ben ik ervan overtuigd om dit volgend jaar verder te doen, misschien zelfs nog langer. De keuze voor muziekjournalistiek ligt dan ook voor de hand voor mij, ik ben vrij zeker die weg in te slaan.
Mijn blog is op zich niets bijzonder, het is een WordPressblog met de artikels die ik voor Dansende beren schreef. Het gaat dus om identiek dezelfde artikels, met hier en daar een zelfgemaakte foto toegevoegd.
De blog vindt u hier terug.
De auteur
