Ik heb me sinds het begin van het schooljaar bezig gehouden met video. Eerst was mijn idee om korte filmpjes te maken over mijn woonplaats, Kortrijk. Ik wilde enkele mensen in beeld brengen die iets interessants te vertellen hadden; denk aan kleine of jonge ondernemers, uitbaters van winkels die uniek zijn, initiatiefnemers van leuke events,… Ik begon met een gesprek met de uitbater van de sneakershop Num Nut. Na die eerste video merkte ik dat dit toch niet mijn ding was. Ik was hier zelf niet altijd door geboeid of ik kon er niet perse uithalen waar ik naar op zoek was.
Na een coachingsgesprek kwamen we op het idee om korte, dynamische filmpjes te maken in de trant van Nas Daily. Ik wist nog niet waarover ik dit wilde doen en stootte tijdens het bladeren door een tijdschrift op een tof idee. Het magazine Flow kiest iedere editie een persoon uit die zijn favoriete voorwerpen bespreekt. In de beauty community op YouTube bestaat ook zo iets, maandelijks bespreken de zogenaamde ‘beauty gurus’ hun favorieten van de afgelopen tijd. Dat werd mijn inspiratie. Ik koos om het aantal voorwerpen per persoon te beperken tot drie. De favoriete voorwerpen vertellen veel over iemands persoonlijkheid en daarom wilde ik dit in beeld brengen.
Ik begon als test bij mijn papa, ik dacht dat hij waarschijnlijk wel het een en het ander te vertellen had. Ik had nog steeds voor ogen om er iets dynamisch van te maken maar merkte al snel dat dit niet voor de hand liggend was. Soms valt er veel te vertellen over iemands favorieten en in dit format wil ik dat respecteren. Mijn vader vertelde heel veel, ik had er nog niet bij stilgestaan dat je soms iemand moet corrigeren bij het praten om een verstaanbaar verhaal te hebben. Daarom moest ik vaak knippen en ik vond dat dit er redelijk onnatuurlijk uitzag. Nadat ik mijn papa aan het woord had gelaten, ging ik aan het denken wie ik nog allemaal in beeld wilde brengen en kwam daarbij op het idee om mensen van verschillende leeftijden te kiezen. Bij een kind zijn favoriete voorwerpen bijvoorbeeld vaak veel oppervlakkiger en helemaal niet zo persoonlijk. Oudere mensen hebben al veel jaren achter de rug en weten dus al heel goed waar ze belang aan hechten.
Nona was mijn tweede interviewee, zij vertelde mij over haar favoriete voorwerpen en vervolgens hielp ik haar om dat in een mooie, volledige zin voor de camera te zeggen. Dit was goed voor het verhaal maar kwam soms onnatuurlijk over. Ik bedacht om beelden van de voorwerpen boven de cuts te zetten om dit vloeiender te laten overlopen.
Ayla was mijn derde, en voorlopig laatste, interviewee. Zij is een heel vlotte prater dus ik moest heel weinig corrigeren, sommige stukken moet je er natuurlijk toch uitknippen omdat die bijvoorbeeld niet relevant of interessant zijn. Bij haar video merkte ik dat ik nog wat aandachtiger moest letten op de instellingen van mijn camera. Zorgen dat het licht helemaal goed zit, dat het beeld scherp is op de juiste plaats,…
Ik vond dit heel leuk om mij mee bezig te houden maar merkte wel dat het moeilijk te combineren is met andere vakken. Daarnaast ben ik ook pas laat in gang geschoten maar ik had wel meteen de smaak te pakken. Ik vind mijn selflabprestaties redelijk geslaagd, afgezien van een paar kleine dingen die nog verbeterd kunnen worden.
De auteur
